Poeme : J’ai Si Froid

J’ai froid ce soir
Le sang glacé
Le cœur figé
L’âme aux abois

Une brise de peine
C’est élevée sur moi
Elle me plonge en émoi
Mes émotions saignent

Je n’ai pas envie de parler
Je regarde mes larmes
Qui lentement me crament
Et me font désesperer

La vague de chagrin
Continu son passage
Elle cause des ravages
Me fait aller pas bien

S’acharne comme toujours
Sur moi, sans défense
J’observe ma décadence
Me plonger dans les mauvais jours

Je suis toute refroidie
Mais une fièvre au corps
Me grignotte sans efforts
Très présente, cette ennemie

Je ne suis pas malade
Juste emplie de mélancolie
Et d’une tristesse infinie
Qui m’offrent une ballade

Vers l’amertume amère
Je reste alors dans le noir
Seule, à observer ce lourd soir
En attendant la fin de ce calvaire

ʒε fʁwa sə swaʁ
lə sɑ̃ ɡlase
lə kœʁ fiʒe
lamə oz- abwa

ynə bʁizə də pεnə
sεt- eləve syʁ mwa
εllə mə plɔ̃ʒə ɑ̃n- emwa
mεz- emɔsjɔ̃ sεɲe

ʒə nε pa ɑ̃vi də paʁle
ʒə ʁəɡaʁdə mε laʁmə
ki lɑ̃təmɑ̃ mə kʁame
e mə fɔ̃ dezεspəʁe

la vaɡ də ʃaɡʁɛ̃
kɔ̃tiny sɔ̃ pasaʒə
εllə kozə dε ʁavaʒə
mə fε ale pa bjɛ̃

saʃaʁnə kɔmə tuʒuʁ
syʁ mwa, sɑ̃ defɑ̃sə
ʒɔpsεʁvə ma dekadɑ̃sə
mə plɔ̃ʒe dɑ̃ lε movε ʒuʁ

ʒə sɥi tutə ʁəfʁwadi
mεz- ynə fjεvʁə o kɔʁ
mə ɡʁiɲɔtə sɑ̃z- efɔʁ
tʁε pʁezɑ̃tə, sεtə εnəmi

ʒə nə sɥi pa maladə
ʒystə ɑ̃pli də melɑ̃kɔli
e dynə tʁistεsə ɛ̃fini
ki mɔfʁe ynə baladə

vεʁ lamεʁtymə amεʁə
ʒə ʁεstə alɔʁ dɑ̃ lə nwaʁ
sələ, a ɔpsεʁve sə luʁ swaʁ
ɑ̃n- atɑ̃dɑ̃ la fɛ̃ də sə kalvεʁə