Poeme : A L’adolescence…

Kan on né adolésen
On nen na marre de nos parents
Qui ns prenne pr des délinkan
A cose dun simple language vexan

Mais mtn le vie a changé
Laisser ns vivre en paix
Pa comme ya des ta danné
Kan vs etier tous dressé
Comme de vulgaire ecolier
Et ko doi vs obéissé

Le monde a évolué
Les temp on changé
Ns avon tous grandi
Et kelke personne on oci murri
Pk gardez vs tjr un oeuil sur ns
Comme si on été encore des bout’chou
On né plu des enfants
Mé des simple adolescens
Ki ne demande qune chose
Vivre trenkil ds leur osmose

kɑ̃ ɔ̃ ne adɔlezɛ̃
ɔ̃ nεn na maʁə də no paʁɑ̃
ki εn εs pʁεnə pe εʁ dε delɛ̃kɑ̃
a kozə dœ̃ sɛ̃plə lɑ̃ɡaʒə vεksɑ̃

mε εm te εn lə vi a ʃɑ̃ʒe
lεse εn εs vivʁə ɑ̃ pε
pa kɔmə ia dε ta dane
kɑ̃ ve εs ətje tus dʁese
kɔmə də vylɡεʁə əkɔlje
e ko dwa ve εs ɔbeise

lə mɔ̃də a evɔlye
lε tɑ̃p ɔ̃ ʃɑ̃ʒe
εn εs avɔ̃ tus ɡʁɑ̃di
e kεlkə pεʁsɔnə ɔ̃n- ɔsi myʁi
pe ka ɡaʁde ve εs te ʒi εʁ œ̃n- əj syʁ εn εs
kɔmə si ɔ̃n- ete ɑ̃kɔʁə dε butʃu
ɔ̃ ne ply dεz- ɑ̃fɑ̃
me dε sɛ̃plə adɔlesɑ̃
ki nə dəmɑ̃də knə ʃozə
vivʁə tʁɑ̃kil de εs lœʁ ɔsmozə