Poeme : Vole Ma Colombe

Vole ma colombe, vole…
Au-dessus de ces hommes
Qui sont des bêtes de somme
Pliés sous leur fardeau
Blessés par les travaux

Vole ma colombe, vole…
Au-dessus de ces femmes
Qui n’ont plus cette flamme
Qui ne valent pas beaucoup
Sous le joug d’un époux

Vole ma colombe, vole…
Au-dessus de l’enfance
Victime de maltraitances
De viols, de coups, en larmes
Leur regard comme seule arme

Vole ma colombe, vole…
Par-dessus la misère
Des pleurs de tant de mères
Aux famines qui déciment
Des petites victimes

Vole ma colombe, vole…
Vois tous ces dictateurs
Ces bourreaux du malheur
Qui détruisent des nations
Camps de concentration

Vole ma colombe, vole…
Bien au-dessus des guerres
Où les hommes tombent à terre
Le nez dans la poussière
Nageant dans leurs viscères

Vole ma colombe, vole…
Regarde cette injustice
Qui emmène au supplice
D’innocentes personnes
Au son du glas qui sonne

Vole ma colombe, vole…
Sois toujours sur tes gardes
Des hommes telle une harde
A cause de tes idées
Voudront t’emprisonner

Fuis ma colombe, fuis…

vɔlə ma kɔlɔ̃bə, vɔlə…
o dəsy də sεz- ɔmə
ki sɔ̃ dε bεtə də sɔmə
plje su lœʁ faʁdo
blese paʁ lε tʁavo

vɔlə ma kɔlɔ̃bə, vɔlə…
o dəsy də sε famə
ki nɔ̃ plys sεtə flamə
ki nə valɑ̃ pa boku
su lə ʒuɡ dœ̃n- epu

vɔlə ma kɔlɔ̃bə, vɔlə…
o dəsy də lɑ̃fɑ̃sə
viktimə də maltʁεtɑ̃sə
də vjɔl, də ku, ɑ̃ laʁmə
lœʁ ʁəɡaʁ kɔmə sələ aʁmə

vɔlə ma kɔlɔ̃bə, vɔlə…
paʁ dəsy la mizεʁə
dε plœʁ də tɑ̃ də mεʁə
o faminə ki desime
dε pətitə viktimə

vɔlə ma kɔlɔ̃bə, vɔlə…
vwa tus sε diktatœʁ
sε buʁʁo dy malœʁ
ki detʁɥize dε nasjɔ̃
kɑ̃ də kɔ̃sɑ̃tʁasjɔ̃

vɔlə ma kɔlɔ̃bə, vɔlə…
bjɛ̃ o dəsy dε ɡeʁə
u lεz- ɔmə tɔ̃be a teʁə
lə ne dɑ̃ la pusjεʁə
naʒɑ̃ dɑ̃ lœʁ visεʁə

vɔlə ma kɔlɔ̃bə, vɔlə…
ʁəɡaʁdə sεtə ɛ̃ʒystisə
ki ɑ̃mεnə o syplisə
dinɔsɑ̃tə pεʁsɔnə
o sɔ̃ dy ɡla ki sɔnə

vɔlə ma kɔlɔ̃bə, vɔlə…
swa tuʒuʁ syʁ tε ɡaʁdə
dεz- ɔmə tεllə ynə-aʁdə
a kozə də tεz- ide
vudʁɔ̃ tɑ̃pʁizɔne

fɥi ma kɔlɔ̃bə, fɥi…