Poeme : Il Me Fuit

L’amour de ma vie
Petit à petit me fuit
Je ne cesse de vouloir le retenir
Alors que je souhaiterais le voir partir.
Je n’oserais jamais lui dire
Que je l’aime à en mourir
Pendant que sur ma bouche se dessine une sourire
Ses lèvres sur ma joue, mon cœur se déchire
Il me voit souvent en train de rire
Et ne peut croire mon mal de vivre
Mon rêve, que tout dérape, sera le jour
Où mes lèvres toucheront ses lèvres de velours.

lamuʁ də ma vi
pəti a pəti mə fɥi
ʒə nə sεsə də vulwaʁ lə ʁətəniʁ
alɔʁ kə ʒə suεtəʁε lə vwaʁ paʁtiʁ.
ʒə nozəʁε ʒamε lɥi diʁə
kə ʒə lεmə a ɑ̃ muʁiʁ
pɑ̃dɑ̃ kə syʁ ma buʃə sə desinə ynə suʁiʁə
sε lεvʁə- syʁ ma ʒu, mɔ̃ kœʁ sə deʃiʁə
il mə vwa suvɑ̃ ɑ̃ tʁɛ̃ də ʁiʁə
e nə pø kʁwaʁə mɔ̃ mal də vivʁə
mɔ̃ ʁεvə, kə tu deʁapə, səʁa lə ʒuʁ
u mε lεvʁə- tuʃəʁɔ̃ sε lεvʁə- də vəluʁ.