Poeme : Lalune Amoureuse

J’assiste a la naissance de la lune
Comme si s’était celle du monde
Du plus haut sommet d’une dune
Je l’admire pendant quelques secondes

Bel astre solitaire
Tu te pose comme un diademe de lumiere
Sur la cheveulure de la nuit, fiere,
Dès que parte l’astre mere

Comme mes jours tu es gris
Comme ma vie tu es rond
Tu illumines le noir de la nuit
Mais pas celui de mon chagrin profond

Toi qui le veilles chaque soir
Dit lui de venir me voir
Dit lui que je l’aimerais sans cesse
Dit lui que mon crie detresse

Ma lune dans les amours on est pareille
Moi je cours après mon amour, toi le soleil
Moi je brille de son amour, toi de sa detresse
Et on en est attaché comme le poisson a la mer

On leurs court après mais sans espoir
Jusqu’à ce qu’un jour vienne le hasard
Qui nous fait croiser l’etre voulu
Toi dans l’eclipse, moi dans la rue

ʒasistə a la nεsɑ̃sə də la lynə
kɔmə si setε sεllə dy mɔ̃də
dy plys-o sɔmε dynə dynə
ʒə ladmiʁə pɑ̃dɑ̃ kεlk səɡɔ̃də

bεl astʁə sɔlitεʁə
ty tə pozə kɔmə œ̃ djadəmə də lymjəʁə
syʁ la ʃəvəlyʁə də la nɥi, fjəʁə,
dε kə paʁtə lastʁə məʁə

kɔmə mε ʒuʁ ty ε ɡʁi
kɔmə ma vi ty ε ʁɔ̃
ty ilyminə lə nwaʁ də la nɥi
mε pa səlɥi də mɔ̃ ʃaɡʁɛ̃ pʁɔfɔ̃

twa ki lə vεjə ʃakə swaʁ
di lɥi də vəniʁ mə vwaʁ
di lɥi kə ʒə lεməʁε sɑ̃ sεsə
di lɥi kə mɔ̃ kʁi dətʁεsə

ma lynə dɑ̃ lεz- amuʁz- ɔ̃n- ε paʁεjə
mwa ʒə kuʁz- apʁε mɔ̃n- amuʁ, twa lə sɔlεj
mwa ʒə bʁijə də sɔ̃n- amuʁ, twa də sa dətʁεsə
e ɔ̃n- ɑ̃n- εt- ataʃe kɔmə lə pwasɔ̃ a la mεʁ

ɔ̃ lœʁ kuʁ apʁε mε sɑ̃z- εspwaʁ
ʒyska sə kœ̃ ʒuʁ vjεnə lə-azaʁ
ki nu fε kʁwaze lεtʁə vuly
twa dɑ̃ lεklipsə, mwa dɑ̃ la ʁy