Poeme : Anorexie* Boulimie

Anorexie-boulimie

Comment expliquer ma maladie
Elle me detruit petit a petit, hante mon esprit
Une sorte de petite voix qui me fait croire
Quelle est mon amie alors qu’elle me maudit
Elle me dit qu’il ne faut pas se nourrir pour survivre
Mais plutôt ne rien avaler pour maigrir
Pourrai-je sucomber ?
De toute façon j’aurai beau avaler pour lutter
Elle me fera tous regurgiter car je ne l’aurai pas obeit
Pourtant je ne veux plus l’écouter
Tous cela avait avait commencé comme un jeu
Mais une fois qu’on commence impossible de s’en empecher
Tous ces magazines, ces revues, ces pubs avec ces mannequin
Mince, jolie me demoralise
Comment m’en sortir definitivement ?
De peur de tous perdre, j’ai envie de guerrir
Mais cette obcession de vouloir a n’importe qu’elle prix mincir
Va t elle enfin s’évanuir et pour toujours
Me laisser enfin tranquile ? ?

Missmiss

anɔʁεksi bulimi

kɔmɑ̃ εksplike ma maladi
εllə mə dətʁɥi pəti a pəti, ɑ̃tə mɔ̃n- εspʁi
ynə sɔʁtə də pətitə vwa ki mə fε kʁwaʁə
kεllə ε mɔ̃n- ami alɔʁ kεllə mə modi
εllə mə di kil nə fo pa sə nuʁʁiʁ puʁ syʁvivʁə
mε plyto nə ʁjɛ̃ avale puʁ mεɡʁiʁ
puʁʁε ʒə sykɔ̃be ?
də tutə fasɔ̃ ʒoʁε bo avale puʁ lyte
εllə mə fəʁa tus ʁəɡyʁʒite kaʁ ʒə nə loʁε pa ɔbε
puʁtɑ̃ ʒə nə vø plys lekute
tus səla avε avε kɔmɑ̃se kɔmə œ̃ ʒø
mεz- ynə fwa kɔ̃ kɔmɑ̃sə ɛ̃pɔsiblə də sɑ̃n- ɑ̃pεʃe
tus sε maɡazinə, sε ʁəvɥ, sε pybz- avεk sε manəkɛ̃
mɛ̃sə, ʒɔli mə dəmɔʁalizə
kɔmɑ̃ mɑ̃ sɔʁtiʁ dəfinitivəmɑ̃ ?
də pœʁ də tus pεʁdʁə, ʒε ɑ̃vi də ɡeʁiʁ
mε sεtə ɔbsesjɔ̃ də vulwaʁ a nɛ̃pɔʁtə kεllə pʁi mɛ̃siʁ
va te εllə ɑ̃fɛ̃ sevanɥiʁ e puʁ tuʒuʁ
mə lεse ɑ̃fɛ̃ tʁɑ̃kilə ? ?

asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə mismisz- asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə