Poeme : L’hiver

Je viens à peine d’ouvrir mes yeux,
Je découvre un paysage merveilleux
En toile de fond, un joli coin de ciel
Tout paraît devenir vite irréel

Est-ce la plus belle de toutes les apparitions
Que je découvre au bout de l’horizon
J’entrevois une dame en habit de dimanche
Qui sème une belle neige toute blanche

Je suis émerveillé par cette beauté
Je suis stupéfait amoureux du paysage
Je n’avais jamais vu cette image
C’est incroyable impossible de résister

Je regarde les flocons tourbillonner
Pour doucement venir sur la terre se poser
Combien de temps vont-ils rester
Le temps de quelques nuits à rêver.

ʒə vjɛ̃z- a pεnə duvʁiʁ mεz- iø,
ʒə dekuvʁə œ̃ pεizaʒə mεʁvεjø
ɑ̃ twalə də fɔ̃, œ̃ ʒɔli kwɛ̃ də sjεl
tu paʁε dəvəniʁ vitə iʁeεl

ε sə la plys bεllə də tutə lεz- apaʁisjɔ̃
kə ʒə dekuvʁə o bu də lɔʁizɔ̃
ʒɑ̃tʁəvwaz- ynə damə ɑ̃-abi də dimɑ̃ʃə
ki sεmə ynə bεllə nεʒə tutə blɑ̃ʃə

ʒə sɥiz- emεʁvεje paʁ sεtə bote
ʒə sɥi stypefε amuʁø dy pεizaʒə
ʒə navε ʒamε vy sεtə imaʒə
sεt- ɛ̃kʁwajablə ɛ̃pɔsiblə də ʁeziste

ʒə ʁəɡaʁdə lε flɔkɔ̃ tuʁbijɔne
puʁ dusəmɑ̃ vəniʁ syʁ la teʁə sə poze
kɔ̃bjɛ̃ də tɑ̃ vɔ̃ til ʁεste
lə tɑ̃ də kεlk nɥiz- a ʁεve.