Prose : Revenir

je regardais le ciel et je sentais le sel de mes larmes coulées sur ma face écroulée

je ressentais ta main caresser mon chagrin
cela me fait du bien que de t’imaginer
adoucir mes pensées, enjouer mes matinées

le tiraillement ne cesse d’augmenter chaque seconde, notre relation était la plus belle de ce monde mais je l’ai entrainée dans une vicieuse ronde : celle de la méfiance et la méconnaissance

je te retrouverai, qu’importe où tu seras,
je te retrouverai, peu importe le combat,
tu m’as beaucoup donné, de l’amour et la joie, alors je me devais de ne pas baisser les bras

si je t’écris cela, c’est parce que je t’aime, tu m’as fait découvrir ce qu’était la bohème, alors je me devais, de te dédier ceci, un tout dernier message sous forme de poème.

ʒə ʁəɡaʁdε lə sjεl e ʒə sɑ̃tε lə sεl də mε laʁmə- kule syʁ ma fasə ekʁule

ʒə ʁəsɑ̃tε ta mɛ̃ kaʁese mɔ̃ ʃaɡʁɛ̃
səla mə fε dy bjɛ̃ kə də timaʒine
adusiʁ mε pɑ̃se, ɑ̃ʒue mε matine

lə tiʁajmɑ̃ nə sεsə doɡmɑ̃te ʃakə səɡɔ̃də, nɔtʁə ʁəlasjɔ̃ etε la plys bεllə də sə mɔ̃də mε ʒə lε ɑ̃tʁεne dɑ̃z- ynə visjøzə ʁɔ̃də : sεllə də la mefjɑ̃sə e la mekɔnεsɑ̃sə

ʒə tə ʁətʁuvəʁε, kɛ̃pɔʁtə u ty səʁa,
ʒə tə ʁətʁuvəʁε, pø ɛ̃pɔʁtə lə kɔ̃ba,
ty ma boku dɔne, də lamuʁ e la ʒwa, alɔʁ ʒə mə dəvε də nə pa bεse lε bʁa

si ʒə tekʁi səla, sε paʁsə kə ʒə tεmə, ty ma fε dekuvʁiʁ sə ketε la bɔεmə, alɔʁ ʒə mə dəvε, də tə dedje səsi, œ̃ tu dεʁnje mesaʒə su fɔʁmə də pɔεmə.