Poeme : Croyance

Infini nébuleuse impassible,
Symetrie singuliere du passé
Le tracé d’invisible courbe passive,
Dirige l’etoile de mes pensées.
Cousu d’espoir et d’utopie,
Elle innonde mes reves
D’ou s’immerge et emmerge
Le bas flot de mes songes.
Tant de pierre jalonne la route
Scintillant d’absolu vérité,
Comme seul guide la foi
A travers l’eternel destiné.
Mais quand le trouble hurle s’eppaissit et me fige
Que le doute envahit la clarté
Que mes yeux brule
Quand brusquement les chemins gronde et vacille
L’omniscience de l’ether libere t’il du brasier ?
Naissance irréel et longuement mûri
Apparition limpide des méandres de l’esprit
Reste a jamais
Le hasard qui frappe, le destin qui tombe.

ɛ̃fini nebyløzə ɛ̃pasiblə,
simεtʁi sɛ̃ɡyljəʁə dy pase
lə tʁase dɛ̃viziblə kuʁbə pasivə,
diʁiʒə lətwalə də mε pɑ̃se.
kuzy dεspwaʁ e dytɔpi,
εllə inɔ̃də mε ʁəvə
du simεʁʒə e amεʁʒə
lə ba flo də mε sɔ̃ʒə.
tɑ̃ də pjeʁə ʒalɔnə la ʁutə
sɛ̃tijɑ̃ dabsɔly veʁite,
kɔmə səl ɡidə la fwa
a tʁavεʁ lətεʁnεl dεstine.
mε kɑ̃ lə tʁublə yʁlə sεpεsi e mə fiʒə
kə lə dutə ɑ̃vai la klaʁte
kə mεz- iø bʁylə
kɑ̃ bʁyskəmɑ̃ lε ʃəmɛ̃ ɡʁɔ̃də e vasijə
lɔmnisjɑ̃sə də lεtœʁ libəʁə til dy bʁazje ?
nεsɑ̃sə iʁeεl e lɔ̃ɡəmɑ̃ myʁi
apaʁisjɔ̃ lɛ̃pidə dε meɑ̃dʁə- də lεspʁi
ʁεstə a ʒamε
lə-azaʁ ki fʁapə, lə dεstɛ̃ ki tɔ̃bə.