Poeme : Ecrire Ma Vie

L’ombre de l’ode et son aube
Fondent cette onde profonde
Grondent ces sombres secondes
Trombe féconde les tombes

Merveilleuse brise chante dans l’urne
Change l’amertume en mansuétude
De vils sots ingénieux taciturnes
Etude d’écume vide et immense

A vous chérie revient ma lune
Un jour se lève derrière les dunes
Deux astres inondent la nuit d’or

Eternel halo blanc et bleuâtre
Que s’illumine ton vert théâtre
Tiens ma vie tiens mon trésor

lɔ̃bʁə də lɔdə e sɔ̃n- obə
fɔ̃de sεtə ɔ̃də pʁɔfɔ̃də
ɡʁɔ̃de sε sɔ̃bʁə- səɡɔ̃də
tʁɔ̃bə fekɔ̃də lε tɔ̃bə

mεʁvεjøzə bʁizə ʃɑ̃tə dɑ̃ lyʁnə
ʃɑ̃ʒə lamεʁtymə ɑ̃ mɑ̃syetydə
də vil soz- ɛ̃ʒenjø tasityʁnə
ətydə dekymə vidə e imɑ̃sə

a vu ʃeʁi ʁəvjɛ̃ ma lynə
œ̃ ʒuʁ sə lεvə dəʁjεʁə lε dynə
døz- astʁəz- inɔ̃de la nɥi dɔʁ

ətεʁnεl-alo blɑ̃ e bløatʁə
kə silyminə tɔ̃ vεʁ teatʁə
tjɛ̃ ma vi tjɛ̃ mɔ̃ tʁezɔʁ