Poeme : Terreur

Je la sens, froide et à mes trousses
Je la fuis en vain, je sens son souffle
Rauque qui se faufile sur ma nuque
Jouant à me poursuivre sans peine.

Je n’ose me retourner je sais qu’elle est là
Sur mes talons prête à sauter.
Pourtant je cours, c’est peine perdue
Quand elle le voudra elle me prendra.

Inutile de crier ou de pleurer
L’inéluctable ne peut s’ignorer
Je serai le prochain je le sais
Elle m’a mis sur sa liste.

Un coup d’œil et je LA vois !
Gueule béante et noire comme la nuit
Et elle hurle juste pour le plaisir
De me voir suer mon âme
Je ne peux plus reculer…

Alors viens le moment de lui faire face
De la regarder dans les yeux
Et de l’affronter sans espoir de retour
La Faucheuse est comme ça : sans cœur

ʒə la sɑ̃s, fʁwadə e a mε tʁusə
ʒə la fɥiz- ɑ̃ vɛ̃, ʒə sɑ̃s sɔ̃ suflə
ʁokə ki sə fofilə syʁ ma nykə
ʒuɑ̃ a mə puʁsɥivʁə sɑ̃ pεnə.

ʒə nozə mə ʁətuʁne ʒə sε kεllə ε la
syʁ mε talɔ̃ pʁεtə a sote.
puʁtɑ̃ ʒə kuʁ, sε pεnə pεʁdɥ
kɑ̃t- εllə lə vudʁa εllə mə pʁɑ̃dʁa.

inytilə də kʁje u də pləʁe
linelyktablə nə pø siɲɔʁe
ʒə səʁε lə pʁoʃɛ̃ ʒə lə sε
εllə ma mi syʁ sa listə.

œ̃ ku dœj e ʒə la vwa !
ɡələ beɑ̃tə e nwaʁə kɔmə la nɥi
e εllə yʁlə ʒystə puʁ lə plεziʁ
də mə vwaʁ sɥe mɔ̃n- amə
ʒə nə pø plys ʁəkyle…

alɔʁ vjɛ̃ lə mɔmɑ̃ də lɥi fεʁə fasə
də la ʁəɡaʁde dɑ̃ lεz- iø
e də lafʁɔ̃te sɑ̃z- εspwaʁ də ʁətuʁ
la foʃøzə ε kɔmə sa : sɑ̃ kœʁ