Prose : A Ma Plume…

Si Écrire c’est pleurer en silence
J’ai tellement envie d’écrire que parfois je noie cette évidence.
J’ai tellement envie de dire ce que mon âme me balance.
Parfois j’ai honte c’est le contraire de mon apparence.
J’affronte mes peines et je les lâche comme une semence.
La bouche close la tête explose les mots en toute diligence.
Je crache les vers en tout fluence c’est comme une delivrance.
Passagère qui me bloque dans un état de démence.

si ekʁiʁə sε pləʁe ɑ̃ silɑ̃sə
ʒε tεllmɑ̃ ɑ̃vi dekʁiʁə kə paʁfwa ʒə nwa sεtə evidɑ̃sə.
ʒε tεllmɑ̃ ɑ̃vi də diʁə sə kə mɔ̃n- amə mə balɑ̃sə.
paʁfwa ʒε ɔ̃tə sε lə kɔ̃tʁεʁə də mɔ̃n- apaʁɑ̃sə.
ʒafʁɔ̃tə mε pεnəz- e ʒə lε laʃə kɔmə ynə səmɑ̃sə.
la buʃə klozə la tεtə εksplozə lε moz- ɑ̃ tutə diliʒɑ̃sə.
ʒə kʁaʃə lε vεʁz- ɑ̃ tu flɥɑ̃sə sε kɔmə ynə dəlivʁɑ̃sə.
pasaʒεʁə ki mə blɔkə dɑ̃z- œ̃n- eta də demɑ̃sə.