Poeme : Les Cicatrices Du Mal

Toute ces cicatrices sur ma peau
Qui reste et qui ne veulent pas partir
Pourquoi je ne peux pas m’en débarasser

J’essai d’arrêter et quand je réussi
Je recommence et de nouvelles cicatrices apparesse
Je les vois et j’ai envie de pleurer

Les lignes sur ma peau sont rougit par le sang
Je m’entaille les bras et les jambes
Et sa me libère de mes émotions

Je regarde les coupures
Le sang coule le long de mon bras
Je reste la a regarder le sang brillé

Je ne ressant pas la douleur
Je ne ressant rien du tout
Je me rend compte de se que jai fais et je pleure

Toute seule je vis le mal
Le mal que je sens quand la lame transperce la peau
Et la tout se qui reste ce sont les cicatrices du mal

tutə sε sikatʁisə syʁ ma po
ki ʁεstə e ki nə vəle pa paʁtiʁ
puʁkwa ʒə nə pø pa mɑ̃ debaʁase

ʒesε daʁεte e kɑ̃ ʒə ʁeysi
ʒə ʁəkɔmɑ̃sə e də nuvεllə sikatʁisəz- apaʁεsə
ʒə lε vwaz- e ʒε ɑ̃vi də pləʁe

lε liɲə syʁ ma po sɔ̃ ʁuʒi paʁ lə sɑ̃
ʒə mɑ̃tajə lε bʁaz- e lε ʒɑ̃bə
e sa mə libεʁə də mεz- emɔsjɔ̃

ʒə ʁəɡaʁdə lε kupyʁə
lə sɑ̃ kulə lə lɔ̃ də mɔ̃ bʁa
ʒə ʁεstə la a ʁəɡaʁde lə sɑ̃ bʁije

ʒə nə ʁesɑ̃ pa la dulœʁ
ʒə nə ʁesɑ̃ ʁjɛ̃ dy tu
ʒə mə ʁɑ̃ kɔ̃tə də sə kə ʒε fεz- e ʒə plœʁə

tutə sələ ʒə vis lə mal
lə mal kə ʒə sɑ̃s kɑ̃ la lamə tʁɑ̃spεʁsə la po
e la tu sə ki ʁεstə sə sɔ̃ lε sikatʁisə dy mal