Poeme : Impossible, Incapable

Impossible d’aimer
Sans jamais pleurer
Impossible de me faire rire
Quand je ne veux plus sourire

Incapable de te dire je t’aime
Si on fond de moi tu n’es pas le même
Incapable de t’aimer sans te voir
Car tes yeux son mon miroir

Impossible de t’aimer dès le premier jour
Car c’est très longtemps que s’attend l’amour
Si tu dis m’aimer alors que je suis peureuse
Laisse moi partir et alors je serai heureuse

Aimer la même personne toute sa vie est infaisable
Arrêtons d’y penser ce rêve est impalpable
Impossible de ne vouloir que lui,
Espérer de n’être qu’une simple amie

Je peux rester avec toi juste pour ton sourire
Tant que cela ne m’empêche pas de rire
Je peux toujours essayer de t’aimer
Tant que rien n’est désespéré

Capable de l’attendre lui, même sans espoir
Tout est possible, il suffit de le vouloir
Ou devrais-je dire qu’il le veuille
Car depuis LUI mon âme s’effeuille

ɛ̃pɔsiblə dεme
sɑ̃ ʒamε pləʁe
ɛ̃pɔsiblə də mə fεʁə ʁiʁə
kɑ̃ ʒə nə vø plys suʁiʁə

ɛ̃kapablə də tə diʁə ʒə tεmə
si ɔ̃ fɔ̃ də mwa ty nε pa lə mεmə
ɛ̃kapablə də tεme sɑ̃ tə vwaʁ
kaʁ tεz- iø sɔ̃ mɔ̃ miʁwaʁ

ɛ̃pɔsiblə də tεme dε lə pʁəmje ʒuʁ
kaʁ sε tʁε lɔ̃tɑ̃ kə satɑ̃ lamuʁ
si ty di mεme alɔʁ kə ʒə sɥi pəʁøzə
lεsə mwa paʁtiʁ e alɔʁ ʒə səʁε œʁøzə

εme la mεmə pεʁsɔnə tutə sa vi εt- ɛ̃fəzablə
aʁεtɔ̃ di pɑ̃se sə ʁεvə εt- ɛ̃palpablə
ɛ̃pɔsiblə də nə vulwaʁ kə lɥi,
εspeʁe də nεtʁə kynə sɛ̃plə ami

ʒə pø ʁεste avεk twa ʒystə puʁ tɔ̃ suʁiʁə
tɑ̃ kə səla nə mɑ̃pεʃə pa də ʁiʁə
ʒə pø tuʒuʁz- esεje də tεme
tɑ̃ kə ʁjɛ̃ nε dezεspeʁe

kapablə də latɑ̃dʁə lɥi, mεmə sɑ̃z- εspwaʁ
tut- ε pɔsiblə, il syfi də lə vulwaʁ
u dəvʁε ʒə diʁə kil lə vœjə
kaʁ dəpɥi lɥi mɔ̃n- amə sefœjə