Poeme : Scribe Noir

Scribe noir
L’encre noire de son stylo noir
Coule sur les mastabas verdâtres
Les hiéroglyphes du scribe noir
Loin de ces kraals acariâtres !

La voix noire de sa bouche noire
De tambourinaire, de balafon
Le noble griot d’une tribu noire
Au haut sommet du Fouta-Djalon !

La peau noire de sa paume noire
Transpire comme d’habitude
Contre le sein de la femme noire
Ses chants d’ombre de négritude !

L’iris noir de ses yeux noirs
Dans les arcanes du très lointain
Voit la semence des peuples noirs
S’abâtardir en plein chemin !

Olivier Dro in Rapsodies

skʁibə nwaʁ
lɑ̃kʁə nwaʁə də sɔ̃ stilo nwaʁ
kulə syʁ lε mastaba vεʁdatʁə
lεz- jeʁɔɡlifə dy skʁibə nwaʁ
lwɛ̃ də sε kʁaalz- akaʁjatʁə !

la vwa nwaʁə də sa buʃə nwaʁə
də tɑ̃buʁinεʁə, də balafɔ̃
lə nɔblə ɡʁjo dynə tʁiby nwaʁə
o-o sɔmε dy futa dʒalɔ̃ !

la po nwaʁə də sa pomə nwaʁə
tʁɑ̃spiʁə kɔmə dabitydə
kɔ̃tʁə lə sɛ̃ də la famə nwaʁə
sε ʃɑ̃ dɔ̃bʁə də neɡʁitydə !

liʁi nwaʁ də sεz- iø nwaʁ
dɑ̃ lεz- aʁkanə dy tʁε lwɛ̃tɛ̃
vwa la səmɑ̃sə dε pəplə nwaʁ
sabataʁdiʁ ɑ̃ plɛ̃ ʃəmɛ̃ !

ɔlivje dʁo ɛ̃ ʁapsɔdi