Poeme : Le Soir D’un Doux Reve

C un dou reve ke le destin acheve
Ds les vaste nui lunaire
Ou san bruit le temp oublian de rendre l’heur breve
Semble contemplé l’infini kil condui
Ne troublé pa
Laissé tel la nui
Avec ce bleu likide ou coule le reve
C un peu de nou encore ki senfui
Ver cette lueur lointaine ke ce leve
Une main invisible semble mouvoir cet ecla ki monte
Insaisissable et opale
Et ki temblote kome un oeil ki voudré voir
Sa lumiere changante est encore pale
Mé nalumer pa une lampe rival ou viendré mourir
Les phalene du soir…

se œ̃ du ʁəvə kə lə dεstɛ̃ aʃəvə
de εs lε vastə nɥi lynεʁə
u sɑ̃ bʁɥi lə tɑ̃p ubljɑ̃ də ʁɑ̃dʁə lœʁ bʁəvə
sɑ̃blə kɔ̃tɑ̃ple lɛ̃fini kil kɔ̃dɥi
nə tʁuble pa
lεse tεl la nɥi
avεk sə blø likidə u kulə lə ʁəvə
se œ̃ pø də nu ɑ̃kɔʁə ki sɑ̃fɥi
vεʁ sεtə lɥœʁ lwɛ̃tεnə kə sə ləvə
ynə mɛ̃ ɛ̃viziblə sɑ̃blə muvwaʁ sεt εkla ki mɔ̃tə
ɛ̃sεzisablə e ɔpalə
e ki tɑ̃blɔtə kɔmə œ̃n- ɔεj ki vudʁe vwaʁ
sa lymjəʁə ʃɑ̃ɡɑ̃tə εt- ɑ̃kɔʁə palə
me nalyme pa ynə lɑ̃pə ʁival u vjɛ̃dʁe muʁiʁ
lε falənə dy swaʁ…