Poeme : Miłość

Elle s’illumine devant moi, mais je ne peux pas la décrire.
Telle une étincelle, elle crépite dans l’obscurité.
Elle s’illumine, mais je ne peux pas l’arrêter.
Je ne peux que tenter de te poursuivre.

Je m’aventure sur son chemin
Elle me conduit dans un rêve perdu
Elle m’envoute et je me perds au loin
Je ne suis maintenant qu’une inconnue.

Mais cette flamme ne peut plus s’éteindre
Au fond de mes entrailles, elle brûle, elle m’envahie
Mon cœur rougit.

Je ne peux que l’entendre
Me murmurer souffrance et tendresse
Je suis amoureuse.

εllə silyminə dəvɑ̃ mwa, mε ʒə nə pø pa la dekʁiʁə.
tεllə ynə etɛ̃sεllə, εllə kʁepitə dɑ̃ lɔpskyʁite.
εllə silyminə, mε ʒə nə pø pa laʁεte.
ʒə nə pø kə tɑ̃te də tə puʁsɥivʁə.

ʒə mavɑ̃tyʁə syʁ sɔ̃ ʃəmɛ̃
εllə mə kɔ̃dɥi dɑ̃z- œ̃ ʁεvə pεʁdy
εllə mɑ̃vutə e ʒə mə pεʁdz- o lwɛ̃
ʒə nə sɥi mɛ̃tənɑ̃ kynə ɛ̃kɔnɥ.

mε sεtə flamə nə pø plys setɛ̃dʁə
o fɔ̃ də mεz- ɑ̃tʁajə, εllə bʁylə, εllə mɑ̃vai
mɔ̃ kœʁ ʁuʒi.

ʒə nə pø kə lɑ̃tɑ̃dʁə
mə myʁmyʁe sufʁɑ̃sə e tɑ̃dʁεsə
ʒə sɥiz- amuʁøzə.