Poeme : Apporte Moi

Apporte moi des cachets
Pour guérir toutes mes blessures
Ne plus refaire ces coupures
Tout c ’ est mauvais souvenirs les oublier

Apporte moi un peu de paix dans mon ame
Ne plus versez tant de larmes
Tourner toutes ces pages
Effacer tout ces mensonges

Apporte moi moins de solitude
Non, je ne veux pas d’ aide
Mais juste des vraies amies
Pour que enfin vraiment je souris

Apporte moi une autre vision des choses
Plus de cette haine en petite dose
Juste une entente parfaite
Pour oublier ces actes

Apporte moi des sourires
Un bonheur inoubliable
Pour ne plus me sentir seule
Juste que ce malheur puisse finir

Apporte moi la mort
Que je marche sur chemin d ’ or
Sans aucun mal, aucune souffrance
Jamais aucuns actes de violence

Apporte moi des ailes
Juste pour que je puisse m ’ envoler
Je veux penser seule
M ’ endormir dans le noir sans jamais regretter

Apporte moi des armes
Que je détruis mon ame
Juste que vraiment j ’ oublie
J ’ en est marre de ma vie

Apporte moi des cachets
Ceux qui vont m ’ endormir
Fermer mes yeux pour l ’ eternité
Ceux qui vont me finir

apɔʁtə mwa dε kaʃε
puʁ ɡeʁiʁ tutə mε blesyʁə
nə plys ʁəfεʁə sε kupyʁə
tu sε movε suvəniʁ lεz- ublje

apɔʁtə mwa œ̃ pø də pε dɑ̃ mɔ̃n- amə
nə plys vεʁse tɑ̃ də laʁmə
tuʁne tutə sε paʒə
efase tu sε mɑ̃sɔ̃ʒə

apɔʁtə mwa mwɛ̃ də sɔlitydə
nɔ̃, ʒə nə vø pa dεdə
mε ʒystə dε vʁεz- ami
puʁ kə ɑ̃fɛ̃ vʁεmɑ̃ ʒə suʁi

apɔʁtə mwa ynə otʁə vizjɔ̃ dε ʃozə
plys də sεtə-εnə ɑ̃ pətitə dozə
ʒystə ynə ɑ̃tɑ̃tə paʁfεtə
puʁ ublje sεz- aktə

apɔʁtə mwa dε suʁiʁə
œ̃ bɔnœʁ inubljablə
puʁ nə plys mə sɑ̃tiʁ sələ
ʒystə kə sə malœʁ pɥisə finiʁ

apɔʁtə mwa la mɔʁ
kə ʒə maʁʃə syʁ ʃəmɛ̃ dɔʁ
sɑ̃z- okœ̃ mal, okynə sufʁɑ̃sə
ʒamεz- okœ̃z- aktə də vjɔlɑ̃sə

apɔʁtə mwa dεz- εlə
ʒystə puʁ kə ʒə pɥisə mɑ̃vɔle
ʒə vø pɑ̃se sələ
mɑ̃dɔʁmiʁ dɑ̃ lə nwaʁ sɑ̃ ʒamε ʁəɡʁεte

apɔʁtə mwa dεz- aʁmə
kə ʒə detʁɥi mɔ̃n- amə
ʒystə kə vʁεmɑ̃ ʒubli
ʒɑ̃n- ε maʁə də ma vi

apɔʁtə mwa dε kaʃε
sø ki vɔ̃ mɑ̃dɔʁmiʁ
fεʁme mεz- iø puʁ lətεʁnite
sø ki vɔ̃ mə finiʁ