Poeme : J’ Attends

Je marche lentement
Aucune direction précise
Absence de gens, de sentiments
Ce qui agrandi ma souffrance

Plus le temps s’écoule
Plus je me sens seule
La solitude s’agrandi
Je sens que tout n’est pas fini

J’attends que des portes s’ouvrent
J’attends enfin de pouvoir vivre

Mon espoir a disparus
Je n’ y crois plus
Je ne vois que le malheur
J’ai peur d’avoir peur

Une lame qui s’affole
Mes sourires s’envolent
Tous mes rêves ont disparus
La vie d’avant n’existe plus

J’attends le bonheur à ma porte
J’attends de ne plus vivre dans le doute

Je reste dans le silence
Je cache ma souffrance
Je ne veux pas dévoiler mon enfer
J’aimerais encore une place sur cette terre

J’ai peur de l’amour
Qu’on abuse de mes sentiments
Qu’on me repousse violemment
J’ai peur tous les jours

J’attends seule que le monde change
J’attends d’avoir enfin du courage

J’attends que ma lumière s’allume
J’attends que se réveille mon âme

J’attends de rouvrir mes yeux
J’attends que tout ay mieux

ʒə maʁʃə lɑ̃təmɑ̃
okynə diʁεksjɔ̃ pʁesizə
absɑ̃sə də ʒɑ̃, də sɑ̃timɑ̃
sə ki aɡʁɑ̃di ma sufʁɑ̃sə

plys lə tɑ̃ sekulə
plys ʒə mə sɑ̃s sələ
la sɔlitydə saɡʁɑ̃di
ʒə sɑ̃s kə tu nε pa fini

ʒatɑ̃ kə dε pɔʁtə- suvʁe
ʒatɑ̃z- ɑ̃fɛ̃ də puvwaʁ vivʁə

mɔ̃n- εspwaʁ a dispaʁys
ʒə ni kʁwa plys
ʒə nə vwa kə lə malœʁ
ʒε pœʁ davwaʁ pœʁ

ynə lamə ki safɔlə
mε suʁiʁə sɑ̃vɔle
tus mε ʁεvəz- ɔ̃ dispaʁys
la vi davɑ̃ nεɡzistə plys

ʒatɑ̃ lə bɔnœʁ a ma pɔʁtə
ʒatɑ̃ də nə plys vivʁə dɑ̃ lə dutə

ʒə ʁεstə dɑ̃ lə silɑ̃sə
ʒə kaʃə ma sufʁɑ̃sə
ʒə nə vø pa devwale mɔ̃n- ɑ̃fe
ʒεməʁεz- ɑ̃kɔʁə ynə plasə syʁ sεtə teʁə

ʒε pœʁ də lamuʁ
kɔ̃n- abyzə də mε sɑ̃timɑ̃
kɔ̃ mə ʁəpusə vjɔlamɑ̃
ʒε pœʁ tus lε ʒuʁ

ʒatɑ̃ sələ kə lə mɔ̃də ʃɑ̃ʒə
ʒatɑ̃ davwaʁ ɑ̃fɛ̃ dy kuʁaʒə

ʒatɑ̃ kə ma lymjεʁə salymə
ʒatɑ̃ kə sə ʁevεjə mɔ̃n- amə

ʒatɑ̃ də ʁuvʁiʁ mεz- iø
ʒatɑ̃ kə tut- ε mjø