Prose : Ma Minette…

Elle est petite, effrontée.
Souvent sur la table
Elle s’est allongée.
Quand elle s’assoit sans menace
Elle ressemble à un presse papier.
Elle reste là, assise sur son coussin
Et un ruban rouge, sa langue
S’étire nonchalamment de sa bouche.
Quand elle s’amuse, elle est comique,
Pataude, gracieuse, sublime.
Je m’agenouille près d’elle
Quand arrive son bol de croquettes.
Elle le frôle, le happe
Et quand sa langue rose et rêche
Lape lentement son breuvage
Sa queue bouge sans discontinuer.
Alors que sa gamelle se vide
Elle s’étonne de ne plus en voir.
Peu après ses yeux jaunes
Etincellent dans la nuit.
. Elle les ferme et se renverse
Prenant son museau entre ses pattes.
Elle a l’air d’un tigre
Etendue sur le flanc…

εllə ε pətitə, efʁɔ̃te.
suvɑ̃ syʁ la tablə
εllə sεt- alɔ̃ʒe.
kɑ̃t- εllə saswa sɑ̃ mənasə
εllə ʁəsɑ̃blə a œ̃ pʁεsə papje.
εllə ʁεstə la, asizə syʁ sɔ̃ kusɛ̃
e œ̃ ʁybɑ̃ ʁuʒə, sa lɑ̃ɡ
setiʁə nɔ̃ʃalamɑ̃ də sa buʃə.
kɑ̃t- εllə samyzə, εllə ε kɔmikə,
patodə, ɡʁasjøzə, syblimə.
ʒə maʒənujə pʁε dεllə
kɑ̃t- aʁivə sɔ̃ bɔl də kʁɔkεtə.
εllə lə fʁolə, lə-apə
e kɑ̃ sa lɑ̃ɡ ʁozə e ʁεʃə
lapə lɑ̃təmɑ̃ sɔ̃ bʁəvaʒə
sa kø buʒə sɑ̃ diskɔ̃tinɥe.
alɔʁ kə sa ɡamεllə sə vidə
εllə setɔnə də nə plysz- ɑ̃ vwaʁ.
pø apʁε sεz- iø ʒonə
ətɛ̃sεlle dɑ̃ la nɥi.
. εllə lε fεʁmə e sə ʁɑ̃vεʁsə
pʁənɑ̃ sɔ̃ myzo ɑ̃tʁə sε patə.
εllə a lεʁ dœ̃ tiɡʁə
ətɑ̃dɥ syʁ lə flɑ̃k…