Poeme : Au Milieu De Cette Brume

Au milieu de cette brume,
D’un pas serein, je m’espérais à une balade,
Promenade amoureuse où solitaire,
Avec cet air humide me giflant le visage.
La plante de mes pieds effleure cet herbe grasse et froide,
Mon regard ce fige sur ce paysage.
Mes mains sont protégées du vent par mes mitaines.
Je continu cette marche vers l’inconnu,
Vers cette vu, cet aperçut,
En gardant ce chemin en mémoire,
Pour ne pas m’égarer, ne pas l’oublier, ne pas le regretter.
Je n’ai pas envie de rentrer,
Je ne retournerai plus vers ce chahut,
Je préfère garder en moi ce lieu, égoïstement,
Au milieu de cette brume.

Patrick/13. 11. 2012/www. prelude-de-lesprit. fr

o miljø də sεtə bʁymə,
dœ̃ pa səʁɛ̃, ʒə mεspeʁεz- a ynə baladə,
pʁɔmənadə amuʁøzə u sɔlitεʁə,
avεk sεt εʁ ymidə mə ʒiflɑ̃ lə vizaʒə.
la plɑ̃tə də mε pjez- eflœʁə sεt εʁbə ɡʁasə e fʁwadə,
mɔ̃ ʁəɡaʁ sə fiʒə syʁ sə pεizaʒə.
mε mɛ̃ sɔ̃ pʁɔteʒe dy vɑ̃ paʁ mε mitεnə.
ʒə kɔ̃tiny sεtə maʁʃə vεʁ lɛ̃kɔny,
vεʁ sεtə vy, sεt apεʁsy,
ɑ̃ ɡaʁdɑ̃ sə ʃəmɛ̃ ɑ̃ memwaʁə,
puʁ nə pa meɡaʁe, nə pa lublje, nə pa lə ʁəɡʁεte.
ʒə nε pa ɑ̃vi də ʁɑ̃tʁe,
ʒə nə ʁətuʁnəʁε plys vεʁ sə ʃay,
ʒə pʁefεʁə ɡaʁde ɑ̃ mwa sə ljø, eɡɔistəmɑ̃,
o miljø də sεtə bʁymə.

patʁik slaʃ tʁεzə pwɛ̃ ɔ̃zə pwɛ̃ dø milə duzə slaʃ dubləve dubləve dubləve. pʁəlydə də lεspʁi. εf εʁ