Poeme : Il M’a Suffit

S’il suffisait
De s’aimer
L’amour serait
Vulgarité
S’il suffisait
De se le rendre
Tout en mourrait
Faudrait descendre
S’il suffisait
D’aimer vieillir
Il n’y aurait
Que des enfants
S’il suffisait
De se le dire
Tout ça n’aurait
Pas d’importance
S’il suffisait
De se l’avouer
Il n’en serait
Que d’la conscience
S’il suffisait
D’avoir conscience…

Là la la
La la
La la la la
La la
La la là

Il m’a suffit
De te le dire
Pour que tu n’y
Comprennes rien
Il m’a suffit
De tout écrire
Pour que ton âme
Ne fasse que fuir
Il m’a suffit
De ne rien dire
Pour que tu dises
Que ce n’est rien
Il m’a suffit
De me suffir

sil syfizε
də sεme
lamuʁ səʁε
vylɡaʁite
sil syfizε
də sə lə ʁɑ̃dʁə
tut- ɑ̃ muʁʁε
fodʁε desɑ̃dʁə
sil syfizε
dεme vjεjiʁ
il ni oʁε
kə dεz- ɑ̃fɑ̃
sil syfizε
də sə lə diʁə
tu sa noʁε
pa dɛ̃pɔʁtɑ̃sə
sil syfizε
də sə lavue
il nɑ̃ səʁε
kə dla kɔ̃sjɑ̃sə
sil syfizε
davwaʁ kɔ̃sjɑ̃sə…

la la la
la la
la la la la
la la
la la la

il ma syfi
də tə lə diʁə
puʁ kə ty ni
kɔ̃pʁεnə ʁjɛ̃
il ma syfi
də tut- ekʁiʁə
puʁ kə tɔ̃n- amə
nə fasə kə fɥiʁ
il ma syfi
də nə ʁjɛ̃ diʁə
puʁ kə ty dizə
kə sə nε ʁjɛ̃
il ma syfi
də mə syfiʁ