Poeme : Pourquoi Etre Si Dur

Matteind en plein cœur miroitant mes erreurs
Je les perdue dejas sais ma peine qui me puinie
Je suis annormal peut etre mais est til normal de voir en lui un ami
Fermant les yeux aucune pensse me vient de visionner le passer
Il est encore la et bien sur sa ne serviras a rien de l avouer
Pardon que de n etre une delabrer de la vie
Par la fleche qui ma perser jai osser rever encore
Te tenir loin de moi ne feras que calmer ta colere
Tempoigner a moi ravirais une flamme qui ne brulle que par souffle
Court toujour a vouloir sabrevir de passion
Le cœur a saigner ta rien soigner la a allimenter le flot
Jaime mieux me taire devant ton calvaire
Jai pardonner moi

matɛ̃d ɑ̃ plɛ̃ kœʁ miʁwatɑ̃ mεz- eʁœʁ
ʒə lε pεʁdɥ dəʒa sε ma pεnə ki mə pɥini
ʒə sɥiz- anɔʁmal pø εtʁə mεz- ε til nɔʁmal də vwaʁ ɑ̃ lɥi œ̃n- ami
fεʁmɑ̃ lεz- iøz- okynə pɑ̃sə mə vjɛ̃ də vizjɔne lə pase
il εt- ɑ̃kɔʁə la e bjɛ̃ syʁ sa nə sεʁviʁaz- a ʁjɛ̃ də εl avue
paʁdɔ̃ kə də εn εtʁə ynə dəlabʁe də la vi
paʁ la flεʃə ki ma pεʁse ʒε ɔse ʁəve ɑ̃kɔʁə
tə təniʁ lwɛ̃ də mwa nə fəʁa kə kalme ta kɔləʁə
tɑ̃pwaɲe a mwa ʁaviʁεz- ynə flamə ki nə bʁylə kə paʁ suflə
kuʁ tuʒuʁ a vulwaʁ sabʁəviʁ də pasjɔ̃
lə kœʁ a sεɲe ta ʁjɛ̃ swaɲe la a alimɑ̃te lə flo
ʒεmə mjø mə tεʁə dəvɑ̃ tɔ̃ kalvεʁə
ʒε paʁdɔne mwa