Poeme : Un Manege

En memoire un grand manege
De cheveaux ornee de ribanbelle
Honnarant toute paillette de couleur
Un arnais d ont j en avais le controle
Tous etais permit une ronde de qu elle que minute
Un reve enfantin exausee
Sa tournais les yeux dans le brouillard
Visage qui defillais des inconnues
A nos mains le baton qui semblais nous faire decoller
De cette encrage de realiter
Cheval devenant notre avion pour aller toucher le ciel
En reve encore un manege

ɑ̃ məmwaʁə œ̃ ɡʁɑ̃ manəʒə
də ʃəvoz- ɔʁni də ʁibɑ̃bεllə
ɔnaʁɑ̃ tutə pajεtə də kulœʁ
œ̃n- aʁnε de ɔ̃ ʒi ɑ̃n- avε lə kɔ̃tʁɔlə
tusz- ətε pεʁmi ynə ʁɔ̃də də k εllə kə minytə
œ̃ ʁəvə ɑ̃fɑ̃tɛ̃ εɡzozi
sa tuʁnε lεz- iø dɑ̃ lə bʁujaʁ
vizaʒə ki dəfijε dεz- ɛ̃kɔnɥ
a no mɛ̃ lə batɔ̃ ki sɑ̃blε nu fεʁə dəkɔle
də sεtə ɑ̃kʁaʒə də ʁəalite
ʃəval dəvənɑ̃ nɔtʁə avjɔ̃ puʁ ale tuʃe lə sjεl
ɑ̃ ʁəvə ɑ̃kɔʁə œ̃ manəʒə