Poeme : Demoiselle Plume

Demoiselle plume
Legereter et voltige elle est porter par plusieur vent.
Blanc immaculler elle se depose sur du velour noir.
Tenebreusse de noir sais habiller d un trait,
Sur le blanc de vos main elle vous auras marquer.
Soyeusse demoiselle se fesant une oie,
De pureter sur vos jour.
Vilaine audace sur vos nuit.
Plusieur encrier a sa porter.
La lumiere blanche du jour rayonneras dans s est yeux,
Il verras plus clair.
L hombre noir des nuits tapisseras tous draps,
Dans sa main une chaleur fesant leur couverture.
Entre jour et nuit le rouge de la passion,
Toujours en fusion vous emmaneras.
Demoiselle plume a ecrie lamour.

dəmwazεllə plymə
ləʒəʁəte e vɔltiʒə εllə ε pɔʁte paʁ plyzjœʁ vɑ̃.
blɑ̃ imakyle εllə sə dəpozə syʁ dy vəluʁ nwaʁ.
tənεbʁøsə də nwaʁ sε-abije de œ̃ tʁε,
syʁ lə blɑ̃ də vo mɛ̃ εllə vuz- oʁa maʁke.
swajøsə dəmwazεllə sə fəzɑ̃ ynə wa,
də pyʁəte syʁ vo ʒuʁ.
vilεnə odasə syʁ vo nɥi.
plyzjœʁ ɑ̃kʁje a sa pɔʁte.
la lymjəʁə blɑ̃ʃə dy ʒuʁ ʁεjɔnəʁa dɑ̃ εs εt- iø,
il veʁa plys klεʁ.
εl ɔ̃bʁə nwaʁ dε nɥi tapisəʁa tus dʁa,
dɑ̃ sa mɛ̃ ynə ʃalœʁ fəzɑ̃ lœʁ kuvεʁtyʁə.
ɑ̃tʁə ʒuʁ e nɥi lə ʁuʒə də la pasjɔ̃,
tuʒuʁz- ɑ̃ fyzjɔ̃ vuz- ɑ̃manəʁa.
dəmwazεllə plymə a εkʁi lamuʁ.