Poeme : Ensemble

Ensemble ont iras loin du bout de la terre a son envers.
Jusqu aux fin fond du ciel faire notre lune de miel
Aux creux de ta main je te rejoind soulevant de jour en jour un nouveaux matin.
Ont se resemble une communion effernessante de notre union.
Ensemble a déployer la nuit de son hombre découvrant une ornée de colombe.
Je serez ta douce nourrissant ton souffle.
Ta soie abreuvant ta soif.
Tendre médisange pres de toi mon ange.

ɑ̃sɑ̃blə ɔ̃ iʁa lwɛ̃ dy bu də la teʁə a sɔ̃n- ɑ̃vεʁ.
ʒysk o fɛ̃ fɔ̃ dy sjεl fεʁə nɔtʁə lynə də mjεl
o kʁø də ta mɛ̃ ʒə tə ʁəʒwɛ̃d suləvɑ̃ də ʒuʁ ɑ̃ ʒuʁ œ̃ nuvo matɛ̃.
ɔ̃ sə ʁəsɑ̃blə ynə kɔmynjɔ̃ efεʁnesɑ̃tə də nɔtʁə ynjɔ̃.
ɑ̃sɑ̃blə a deplwaje la nɥi də sɔ̃n- ɔ̃bʁə dekuvʁɑ̃ ynə ɔʁne də kɔlɔ̃bə.
ʒə səʁe ta dusə nuʁʁisɑ̃ tɔ̃ suflə.
ta swa abʁəvɑ̃ ta swaf.
tɑ̃dʁə medizɑ̃ʒə pʁə- də twa mɔ̃n- ɑ̃ʒə.