Poeme : Chaque Jours…

Cette nuit, j’ai révé
Que le monde reculait
Que la nature avancait
Et que tu me revenais

Et toutes les nuit c’est pareil
Toutes ces illusions impossible
Me rendent toujours au reveil
Une nostalgie irresistible

Touts mes petits reves
Ne sont pas dis comme une treve
Il sont tout bonnement irrealisable
Comme le fait de t’aimer s’efface du sable

Un jours on ira tous
Dans ce trou infernal
Qui fera de nous tous
Des cadavre dans une malle

Imagine toi dans une boite
Couper du reste du monde
Qui ne cesse d’acroitre
Et de faire pleurer les ondes

Ma petite vie te parait longue
Alors profite en
Parce que dans 1000ans
Tu ne sera plus qu’une onde

sεtə nɥi, ʒε ʁeve
kə lə mɔ̃də ʁəkylε
kə la natyʁə avɑ̃kε
e kə ty mə ʁəvənε

e tutə lε nɥi sε paʁεj
tutə sεz- ilyzjɔ̃z- ɛ̃pɔsiblə
mə ʁɑ̃de tuʒuʁz- o ʁəvεj
ynə nɔstalʒi iʁəzistiblə

tu mε pəti ʁəvə
nə sɔ̃ pa di kɔmə ynə tʁəvə
il sɔ̃ tu bɔnəmɑ̃ iʁəalizablə
kɔmə lə fε də tεme sefasə dy sablə

œ̃ ʒuʁz- ɔ̃n- iʁa tus
dɑ̃ sə tʁu ɛ̃fεʁnal
ki fəʁa də nu tus
dε kadavʁə dɑ̃z- ynə malə

imaʒinə twa dɑ̃z- ynə bwatə
kupe dy ʁεstə dy mɔ̃də
ki nə sεsə dakʁwatʁə
e də fεʁə pləʁe lεz- ɔ̃də

ma pətitə vi tə paʁε lɔ̃ɡ
alɔʁ pʁɔfitə ɑ̃
paʁsə kə dɑ̃ milə ɑ̃
ty nə səʁa plys kynə ɔ̃də