Poeme : 91990 - Sans Titre

Seule au milieu de nul part
J’attends la venue du soir
Quand arrive la nuit je me sens transportée
En moi se propage l’envie de rêver
La lune représente le temps
La marée monte et descend
Le calme est présent
On entend seulement le vent
Que le monde est beau
Plongé dans son repos
Les minutes s’écoulent si doucement
Si seulement cela pouvait duré tout le temps
Quelques heures passent
Et le silence petit à petit s’efface
De nouveau on entend le bruit
Ce qui est pour beaucoup synonyme de vie
Moi j’aime quand le soleil dort
Quand tout semble mort

sələ o miljø də nyl paʁ
ʒatɑ̃ la vənɥ dy swaʁ
kɑ̃t- aʁivə la nɥi ʒə mə sɑ̃s tʁɑ̃spɔʁte
ɑ̃ mwa sə pʁɔpaʒə lɑ̃vi də ʁεve
la lynə ʁəpʁezɑ̃tə lə tɑ̃
la maʁe mɔ̃tə e desɑ̃
lə kalmə ε pʁezɑ̃
ɔ̃n- ɑ̃tɑ̃ sələmɑ̃ lə vɑ̃
kə lə mɔ̃də ε bo
plɔ̃ʒe dɑ̃ sɔ̃ ʁəpo
lε minytə sekule si dusəmɑ̃
si sələmɑ̃ səla puvε dyʁe tu lə tɑ̃
kεlkz- œʁ pase
e lə silɑ̃sə pəti a pəti sefasə
də nuvo ɔ̃n- ɑ̃tɑ̃ lə bʁɥi
sə ki ε puʁ boku sɛ̃ɔnimə də vi
mwa ʒεmə kɑ̃ lə sɔlεj dɔʁ
kɑ̃ tu sɑ̃blə mɔʁ