Poeme : Lutte Invincible

Je ne suis qu’une petite étoile trop fragile
Qui se noie dans un océan de rêve.
C’est tellement difficile
De retrouver la tristesse à chaque fois que je me lève,
Mon esprit s’obstine à vouloir t’oublier
Mais mon cœur n’a pas la force de te radier.
Car il ne cesse de se nourrir
Des plus merveilleux souvenirs.
Souvent la nuit,
J’affronte ce tourbillon de souffrance qui m’empêche de dormir,
Et c’est à force de pleurer que je fini
Par m’endormir.
Contredire les discours de mon cœur
En faisant semblant de vivre le bonheur.
Ni le temps ni me mentir à moi-même
Ne peut faire disparaître le mot « je t’aime ».

ʒə nə sɥi kynə pətitə etwalə tʁo fʁaʒilə
ki sə nwa dɑ̃z- œ̃n- ɔseɑ̃ də ʁεvə.
sε tεllmɑ̃ difisilə
də ʁətʁuve la tʁistεsə a ʃakə fwa kə ʒə mə lεvə,
mɔ̃n- εspʁi sɔpstinə a vulwaʁ tublje
mε mɔ̃ kœʁ na pa la fɔʁsə də tə ʁadje.
kaʁ il nə sεsə də sə nuʁʁiʁ
dε plys mεʁvεjø suvəniʁ.
suvɑ̃ la nɥi,
ʒafʁɔ̃tə sə tuʁbijɔ̃ də sufʁɑ̃sə ki mɑ̃pεʃə də dɔʁmiʁ,
e sεt- a fɔʁsə də pləʁe kə ʒə fini
paʁ mɑ̃dɔʁmiʁ.
kɔ̃tʁədiʁə lε diskuʁ də mɔ̃ kœʁ
ɑ̃ fəzɑ̃ sɑ̃blɑ̃ də vivʁə lə bɔnœʁ.
ni lə tɑ̃ ni mə mɑ̃tiʁ a mwa mεmə
nə pø fεʁə dispaʁεtʁə lə mɔt « ʒə tεmə ».