Poeme : Réagir

Je ne sais même plus comment réagir
Je suis tout simplement, perdu…
Je souffre, je retiens mes larmes devant les autres
Parceque je me dit que de tout façon se n’est qu’une face à passer !
Mais non, j’acumule la tristesse de plus en plus
Je me vide de toute l’eau que j’ai dans le corps, seul, pour pas qu’ont me voit
J’aide toujours les autres, je suis à l’heure écoute, chaque instant !
Car je les aimes, mais moi… alor peut de personne me comprenne…
Suis-je égoïste de dir sa ? Surement, mais j’en n’ai marr de combattre cet tristesse !
Tristesse qui m’envoute qui me tente de trop pour partir et ne plus revenir elle m’a dans la peau
Pourtant je ne la montre pas…
Je me sens seul, perdu…
Je n’accepte pas ce que je vis, Je suis tombée de mon nuage de petite fille heureuse
Pour trouver les flammes de l’enfer
Je perds les gens que j’aime est seulement maintenant je m’en rend compte
Je n’ai plus assez de force pour le moment
Ma solitude va trop long… je ne l’arréte plus, elle continue a m’emener avec seul
Je ne veux pas dépendre de quelqu’un, je n’ai jamais aimé m’attacher a quelqu’un mais là… c’est fini
Je change de trop…
Je pleure de trop
Je souffre de trop
Je me vide de trop
Je suis trop seul
Mon rêve égoïste est de vivre seulement, ne pourras jamais ce réaliser dans cet tristesse, tel elle fait partit de l’ange que j’était

ʒə nə sε mεmə plys kɔmɑ̃ ʁeaʒiʁ
ʒə sɥi tu sɛ̃pləmɑ̃, pεʁdy…
ʒə sufʁə, ʒə ʁətjɛ̃ mε laʁmə- dəvɑ̃ lεz- otʁə
paʁsəkə ʒə mə di kə də tu fasɔ̃ sə nε kynə fasə a pase !
mε nɔ̃, ʒakymylə la tʁistεsə də plysz- ɑ̃ plys
ʒə mə vidə də tutə lo kə ʒε dɑ̃ lə kɔʁ, səl, puʁ pa kɔ̃ mə vwa
ʒεdə tuʒuʁ lεz- otʁə, ʒə sɥiz- a lœʁ ekutə, ʃakə ɛ̃stɑ̃ !
kaʁ ʒə lεz- εmə, mε mwa… alɔʁ pø də pεʁsɔnə mə kɔ̃pʁεnə…
sɥi ʒə eɡɔistə də diʁ sa ? syʁəmɑ̃, mε ʒɑ̃ nε maʁ də kɔ̃batʁə sεt tʁistεsə !
tʁistεsə ki mɑ̃vutə ki mə tɑ̃tə də tʁo puʁ paʁtiʁ e nə plys ʁəvəniʁ εllə ma dɑ̃ la po
puʁtɑ̃ ʒə nə la mɔ̃tʁə pa…
ʒə mə sɑ̃s səl, pεʁdy…
ʒə naksεptə pa sə kə ʒə vis, ʒə sɥi tɔ̃be də mɔ̃ nɥaʒə də pətitə fijə œʁøzə
puʁ tʁuve lε flamə də lɑ̃fe
ʒə pεʁd lε ʒɑ̃ kə ʒεmə ε sələmɑ̃ mɛ̃tənɑ̃ ʒə mɑ̃ ʁɑ̃ kɔ̃tə
ʒə nε plysz- ase də fɔʁsə puʁ lə mɔmɑ̃
ma sɔlitydə va tʁo lɔ̃… ʒə nə laʁetə plys, εllə kɔ̃tinɥ a məməne avεk səl
ʒə nə vø pa depɑ̃dʁə də kεlkœ̃, ʒə nε ʒamεz- εme mataʃe a kεlkœ̃ mε la… sε fini
ʒə ʃɑ̃ʒə də tʁo…
ʒə plœʁə də tʁo
ʒə sufʁə də tʁo
ʒə mə vidə də tʁo
ʒə sɥi tʁo səl
mɔ̃ ʁεvə eɡɔistə ε də vivʁə sələmɑ̃, nə puʁʁa ʒamε sə ʁealize dɑ̃ sεt tʁistεsə, tεl εllə fε paʁti də lɑ̃ʒə kə ʒetε