Poeme : Prise Au Piège

Il y a des jours comme ça
Où elle perd le sourire
Elle ne sait pas pourquoi
Elle n’arrive pas a rire

Il y a des jours comme ça
Où son ciel s’obscurci
Son morale tombe bien bas
Et elle pleure d’être ainsi

Prise au piège
Prise au piège de sa vie
Comme un manège
Elle tourne en rond sa vie

Au centre de son enfer
Elle a pris l’habitude
D’avoir un cœur de fer
… Et d’hurler en silence sa lassitude

Au cœur de son enfer
Elle cherche une ouverture
Veut changer d’ univers
… Et aller au delà de ses blessures

Prise au piège
Prise au piège de sa vie
Comme un manège
Elle tourne en rond sa vie

Prise au piège, elle est prise au piège
Et continu de tourner, le manège

il i a dε ʒuʁ kɔmə sa
u εllə pεʁ lə suʁiʁə
εllə nə sε pa puʁkwa
εllə naʁivə pa a ʁiʁə

il i a dε ʒuʁ kɔmə sa
u sɔ̃ sjεl sɔpskyʁsi
sɔ̃ mɔʁalə tɔ̃bə bjɛ̃ ba
e εllə plœʁə dεtʁə ɛ̃si

pʁizə o pjεʒə
pʁizə o pjεʒə də sa vi
kɔmə œ̃ manεʒə
εllə tuʁnə ɑ̃ ʁɔ̃ sa vi

o sɑ̃tʁə də sɔ̃n- ɑ̃fe
εllə a pʁi labitydə
davwaʁ œ̃ kœʁ də fεʁ
… e dyʁle ɑ̃ silɑ̃sə sa lasitydə

o kœʁ də sɔ̃n- ɑ̃fe
εllə ʃεʁʃə ynə uvεʁtyʁə
vø ʃɑ̃ʒe dynive
… e ale o dəla də sε blesyʁə

pʁizə o pjεʒə
pʁizə o pjεʒə də sa vi
kɔmə œ̃ manεʒə
εllə tuʁnə ɑ̃ ʁɔ̃ sa vi

pʁizə o pjεʒə, εllə ε pʁizə o pjεʒə
e kɔ̃tiny də tuʁne, lə manεʒə