Poeme : Triste Douleure

Chaque jour je te parle
Et chaque jour j’ai un peu plus mal
Car la lame de ton couteau
Penetre un peu plus dans ma peau
Une lame imaginaire
Que j’ai inventais quand tu as etait touché par la balle de ce revolver
Je me vois maintenent comme une meurtriére
Car l’imbecile qui ta tué pourra fair sa derniére priére
Le jour ou j’auré mis la main sur lui
Il va savoir qu’il regreterra la vie
Quand a moi même
Je regelerais mon seul probléme
C’est d’un jour etre née
Je vais enfin pouvoir prendre une lame et me tuer
Tout sa se passera trés bien
Je ferais le tout dans ma salle de bain
Quand il ne restera plus que mon corp je verai mon âme monter au ciel
Je deviendrai enfin eternelle
La victoire je l’auré obtenue
Grace a ma lame pointue

ʃakə ʒuʁ ʒə tə paʁlə
e ʃakə ʒuʁ ʒε œ̃ pø plys mal
kaʁ la lamə də tɔ̃ kuto
pənεtʁə œ̃ pø plys dɑ̃ ma po
ynə lamə imaʒinεʁə
kə ʒε ɛ̃vɑ̃tε kɑ̃ ty a ətε tuʃe paʁ la balə də sə ʁəvɔlve
ʒə mə vwa mɛ̃təne kɔmə ynə məʁtʁjeʁə
kaʁ lɛ̃bəsilə ki ta tye puʁʁa fεʁ sa dεʁnjeʁə pʁjeʁə
lə ʒuʁ u ʒoʁe mi la mɛ̃ syʁ lɥi
il va savwaʁ kil ʁəɡʁəteʁa la vi
kɑ̃t- a mwa mεmə
ʒə ʁəʒələʁε mɔ̃ səl pʁɔblemə
sε dœ̃ ʒuʁ εtʁə ne
ʒə vεz- ɑ̃fɛ̃ puvwaʁ pʁɑ̃dʁə ynə lamə e mə tɥe
tu sa sə pasəʁa tʁe bjɛ̃
ʒə fəʁε lə tu dɑ̃ ma salə də bɛ̃
kɑ̃t- il nə ʁεstəʁa plys kə mɔ̃ kɔʁp ʒə vəʁε mɔ̃n- amə mɔ̃te o sjεl
ʒə dəvjɛ̃dʁε ɑ̃fɛ̃ ətεʁnεllə
la viktwaʁə ʒə loʁe ɔptənɥ
ɡʁasə a ma lamə pwɛ̃tɥ