Poeme : La Déroute

Tu avais pris une gorgée d’amertume
Seule, aux antipodes du gachis
Férue, maitrises ta vie qui se consume
Soldat du feu aux tuyaux trop petits

L’historique de tes actes rancuniers
Je me moque de tes mièvres aventures
J’attendrais, tranquille au clocher
L’homme d’église aime aussi la luxure

Tyrannique aux actions imprudentes
Ne laisse jamais ton ombre te dépasser
Si, dans la nuit, tes épaules se tendent
La lame du couteau, ta nuque, aura traverser.

ty avε pʁiz- ynə ɡɔʁʒe damεʁtymə
sələ, oz- ɑ̃tipɔdə dy ɡaʃi
feʁy, mεtʁizə ta vi ki sə kɔ̃symə
sɔlda dy fø o tyio tʁo pəti

listɔʁikə də tεz- aktə ʁɑ̃kynje
ʒə mə mɔkə də tε mjεvʁəz- avɑ̃tyʁə
ʒatɑ̃dʁε, tʁɑ̃kjə o kloʃe
lɔmə deɡlizə εmə osi la lyksyʁə

tiʁanikə oz- aksjɔ̃z- ɛ̃pʁydɑ̃tə
nə lεsə ʒamε tɔ̃n- ɔ̃bʁə tə depase
si, dɑ̃ la nɥi, tεz- epolə sə tɑ̃de
la lamə dy kuto, ta nykə, oʁa tʁavεʁse.