Poeme : Souvenir

Lorsque l’on ressent
Un plaisir du regard
Il faut qu’il reste ancré,
Comme une barque à son île,
Toujours prête à repartir,
Pleine de souvenir,
De fleur et d’eau fraîche,
De fruits et d’amendes

La barque serait le poème
De notre rêve,
Et de nos sensations fragiles
Comme le corail,
Celui d’une vie fertile
Souvent vaseuse et submergée
Sous l’eau cristalline de la vie

lɔʁskə lɔ̃ ʁəse
œ̃ plεziʁ dy ʁəɡaʁ
il fo kil ʁεstə ɑ̃kʁe,
kɔmə ynə baʁkə a sɔ̃n- ilə,
tuʒuʁ pʁεtə a ʁəpaʁtiʁ,
plεnə də suvəniʁ,
də flœʁ e do fʁεʃə,
də fʁɥiz- e damɑ̃də

la baʁkə səʁε lə pɔεmə
də nɔtʁə ʁεvə,
e də no sɑ̃sasjɔ̃ fʁaʒilə
kɔmə lə kɔʁaj,
səlɥi dynə vi fεʁtilə
suvɑ̃ vazøzə e sybmεʁʒe
su lo kʁistalinə də la vi