Poeme : Course Efrener

Dans ma chevaucher folle,
Vers les etoiles de l’univers,
Le petit ange me prete sont aureole,
Pour m’eviter les feux de l’enfer…

Je l’evite parmis les rocher,
Macrochant au anneaux des meteorites.
J’ai une perte de mon identitée,
Sonne les clochettes qui me crispe…

D’un coup mes pensée divague,
Parmis les faiceaux de lumiere incandescent,
Il font des vas et vient telle des vagues,
M’empechant d’avancer de l’avant…

Mes souvenirs en derives,
Ecraser des remords engranger,
Cela me bloque entre deux livres,
Me privant toujours et encore d’exister…

dɑ̃ ma ʃəvoʃe fɔlə,
vεʁ lεz- ətwalə də lynive,
lə pəti ɑ̃ʒə mə pʁətə sɔ̃t- oʁəɔlə,
puʁ məvite lε fø də lɑ̃fe…

ʒə ləvitə paʁmi lε ʁoʃe,
makʁoʃɑ̃ o ano dε mətəɔʁitə.
ʒε ynə pεʁtə də mɔ̃n- idɑ̃tite,
sɔnə lε kloʃεtə ki mə kʁispə…

dœ̃ ku mε pɑ̃se divaɡ,
paʁmi lε fεso də lymjəʁə ɛ̃kɑ̃desɑ̃,
il fɔ̃ dε va e vjɛ̃ tεllə dε vaɡ,
mɑ̃pεʃɑ̃ davɑ̃se də lavɑ̃…

mε suvəniʁz- ɑ̃ dəʁivə,
εkʁaze dε ʁəmɔʁdz- ɑ̃ɡʁɑ̃ʒe,
səla mə blɔkə ɑ̃tʁə dø livʁə,
mə pʁivɑ̃ tuʒuʁz- e ɑ̃kɔʁə dεɡziste…