Poeme : Le Crapaud

Crapaud sorti de l’eau
Admire son reflet
De profil ou de dos
Il n’y a rien de laid

Grenouilles qui coassent
A l’annonce de la cour
Son chant est une farce
Perçant son cœur à jour

Libellules si légères
Rapides comme l’éclair
Pourtant encore trop lentes
Pour cette langue collante

Crapaude sorti de l’eau
Admire le reflet
De son voisin penaud
Rêvant au crapelet

Pustules sur le dos
Amour va crescendo
Le miroir aux papillons
Retrouve enfin raison

Roselyne

kʁapo sɔʁti də lo
admiʁə sɔ̃ ʁəflε
də pʁɔfil u də do
il ni a ʁjɛ̃ də lε

ɡʁənujə ki kɔase
a lanɔ̃sə də la kuʁ
sɔ̃ ʃɑ̃ εt- ynə faʁsə
pεʁsɑ̃ sɔ̃ kœʁ a ʒuʁ

libεllylə si leʒεʁə
ʁapidə kɔmə leklεʁ
puʁtɑ̃ ɑ̃kɔʁə tʁo lɑ̃tə
puʁ sεtə lɑ̃ɡ kɔlɑ̃tə

kʁapodə sɔʁti də lo
admiʁə lə ʁəflε
də sɔ̃ vwazɛ̃ pəno
ʁεvɑ̃ o kʁapəlε

pystylə syʁ lə do
amuʁ va kʁesɑ̃do
lə miʁwaʁ o papijɔ̃
ʁətʁuvə ɑ̃fɛ̃ ʁεzɔ̃

ʁozəlɛ̃ə