Poeme : Le Chene Et Le Cerisier

Racines entremêlées
Chêne et cerisier
Ont décidé de vivre
Ensemble enchevêtrés

Le cerisier a essayé
De se débarasser
De ce gland tombé
Par le merle poussé

La lumière doit ignorer
Cette graine là échouée
De feuilles la recouvrir
Qu’elle ne puisse s’ouvrir

Couverture végétale
Protection hivernale
Des gelées qui blanchissent
Les prés qui reverdissent

Le gland a pris racines
S’enfonçant dans le sol
Et sa tendre tige fine
Profite du parasol

Et bien malgré lui
Le cerisier nourrit
Le début de sa fin
Ce gland si anodin

Roselyne

ʁasinəz- ɑ̃tʁəmεle
ʃεnə e səʁizje
ɔ̃ deside də vivʁə
ɑ̃sɑ̃blə ɑ̃ʃəvεtʁe

lə səʁizje a esεje
də sə debaʁase
də sə ɡlɑ̃d tɔ̃be
paʁ lə mεʁlə puse

la lymjεʁə dwa iɲɔʁe
sεtə ɡʁεnə la eʃue
də fœjə la ʁəkuvʁiʁ
kεllə nə pɥisə suvʁiʁ

kuvεʁtyʁə veʒetalə
pʁɔtεksjɔ̃ ivεʁnalə
dε ʒəle ki blɑ̃ʃise
lε pʁe ki ʁəvεʁdise

lə ɡlɑ̃d a pʁi ʁasinə
sɑ̃fɔ̃sɑ̃ dɑ̃ lə sɔl
e sa tɑ̃dʁə tiʒə finə
pʁɔfitə dy paʁazɔl

e bjɛ̃ malɡʁe lɥi
lə səʁizje nuʁʁi
lə deby də sa fɛ̃
sə ɡlɑ̃d si anɔdɛ̃

ʁozəlɛ̃ə