Poeme : La Nuit Tombe

Le ciel ferme sa porte,
Et nous donnons du nez
Contre le cristal de son obscurité.
Les lumières rêvent,
Le soleil rêve.
Seuls les yeux
D’un hibou
Veulent veiller.

ANOCHECE

Cierra el cielo su puerta ;
Y nos damos de narices
Con el crisal de su oscuridad.
Sueñan las luces,
Sueña el sol.
Solo los ojos
De un buho
Quieren velar.

lə sjεl fεʁmə sa pɔʁtə,
e nu dɔnɔ̃ dy ne
kɔ̃tʁə lə kʁistal də sɔ̃n- ɔpskyʁite.
lε lymjεʁə ʁεve,
lə sɔlεj ʁεvə.
səl lεz- iø
dœ̃n- ibu
vəle vεje.

anoʃəsə

sjeʁa εl sjəlo sy pɥεʁta,
i no damo də naʁisə
kɔ̃ εl kʁizal də sy ɔskyʁidad.
sɥəŋiɑ̃ las lysə,
sɥəŋia εl sɔl.
sɔlo los ɔʒo
də œ̃ byo
kjəʁɛ̃ vəlaʁ.