Poeme : Penser Nocturne

Aussi pure que l’air du temps
Aussi fragile que l’aile d’un papillon…
De pouvoir te vétir d’une couleur sang
Et devenir le plus cruel des démons…

Ton baiser mortel à la promesse éternelle
Tout comme l’oiseau qui vient de naitre…
Savouré ce désir au plaisir charnelle
Et l’accepter l’orsqu’il doit disparaitre…

De ce tattoo posé au creux te tes reins
De vouloir s’imprégner de sa tendresse…
De ton regard ainsi que de tes mains
D’ou surgit la douceur de tes caresses…

Aussi belle que l’horizon
Entre l’ange et l’enfant…
Faut-il condamné cupidon
De pouvoir t’aimer autant…

osi pyʁə kə lεʁ dy tɑ̃
osi fʁaʒilə kə lεlə dœ̃ papijɔ̃…
də puvwaʁ tə vetiʁ dynə kulœʁ sɑ̃
e dəvəniʁ lə plys kʁyεl dε demɔ̃…

tɔ̃ bεze mɔʁtεl a la pʁɔmεsə etεʁnεllə
tu kɔmə lwazo ki vjɛ̃ də nεtʁə…
savuʁe sə deziʁ o plεziʁ ʃaʁnεllə
e laksεpte lɔʁskil dwa dispaʁεtʁə…

də sə tatu poze o kʁø tə tε ʁɛ̃
də vulwaʁ sɛ̃pʁeɲe də sa tɑ̃dʁεsə…
də tɔ̃ ʁəɡaʁ ɛ̃si kə də tε mɛ̃
du syʁʒi la dusœʁ də tε kaʁesə…

osi bεllə kə lɔʁizɔ̃
ɑ̃tʁə lɑ̃ʒə e lɑ̃fɑ̃…
fo til kɔ̃damne kypidɔ̃
də puvwaʁ tεme otɑ̃…