Poeme : Pour Un Sourire…

Une voix dans le nuit, guidant ses pas incertains
Un reconfort utile pour ne pas qu’elle ne sombre
Le sourire d’un petit être, le cadeau du destin
Afin qu’elle puisse sortir de l’ombre

Les medicaments, une porte de sortie
Qu’elle se sent obligee d’ouvrir tres souvent
En oubliant même ce qu’est la vie
Au detriment de son enfant

Elle double sa dose un triste soir
Se disant qu’apres ça ira mieux
Et tandis qu’elle chute dans le noir
On lit sa dependance dans ses yeux

Une prise de conscience, beaucoup de courage
Cette mere se battant contre les calmants
Un combat, son desespoir et sa rage
Pour le sourire de son fils Dorian

ynə vwa dɑ̃ lə nɥi, ɡidɑ̃ sε pa ɛ̃sεʁtɛ̃
œ̃ ʁəkɔ̃fɔʁ ytilə puʁ nə pa kεllə nə sɔ̃bʁə
lə suʁiʁə dœ̃ pəti εtʁə, lə kado dy dεstɛ̃
afɛ̃ kεllə pɥisə sɔʁtiʁ də lɔ̃bʁə

lε mədikamɑ̃, ynə pɔʁtə də sɔʁti
kεllə sə sɑ̃ ɔbliʒi duvʁiʁ tʁə- suvɑ̃
ɑ̃n- ubljɑ̃ mεmə sə kε la vi
o dətʁime də sɔ̃n- ɑ̃fɑ̃

εllə dublə sa dozə œ̃ tʁistə swaʁ
sə dizɑ̃ kapʁə- sa iʁa mjø
e tɑ̃di kεllə ʃytə dɑ̃ lə nwaʁ
ɔ̃ li sa dəpɑ̃dɑ̃sə dɑ̃ sεz- iø

ynə pʁizə də kɔ̃sjɑ̃sə, boku də kuʁaʒə
sεtə məʁə sə batɑ̃ kɔ̃tʁə lε kalmɑ̃
œ̃ kɔ̃ba, sɔ̃ dəzεspwaʁ e sa ʁaʒə
puʁ lə suʁiʁə də sɔ̃ fis dɔʁjɑ̃