Poeme : Je Ne Sais Plus

Elles coulent le long de tes joues
Rouge de sang ou noires de cendre
Symbole d’un desespoir empleint d’un tout
Tu attends qu’Elle vienne te prendre

La solitude se teinte de lumiere
Et seule celle-çi te comprend
Tentant d’apaiser ta legitime colere
Un sourire d’ange sur un visage d’enfant

Entend la musique des flots
Elle te berçe calme tes larmes
Plonge dans les profondeurs de l’eau
Elles nettoieront le tumulte de ton âme

A present je vole au sessus de mon corps
Presque sereine je scrute les etoiles turquoises
« Sherche le ton pauvre petit port »
Me disent les spectres de la mort d’une voix narquoise

εllə kule lə lɔ̃ də tε ʒu
ʁuʒə də sɑ̃ u nwaʁə də sɑ̃dʁə
sɛ̃bɔlə dœ̃ dəzεspwaʁ ɑ̃plɛ̃ dœ̃ tu
ty atɑ̃ kεllə vjεnə tə pʁɑ̃dʁə

la sɔlitydə sə tɛ̃tə də lymjəʁə
e sələ sεllə si tə kɔ̃pʁɑ̃
tɑ̃tɑ̃ dapεze ta ləʒitimə kɔləʁə
œ̃ suʁiʁə dɑ̃ʒə syʁ œ̃ vizaʒə dɑ̃fɑ̃

ɑ̃tɑ̃ la myzikə dε flo
εllə tə bεʁsə kalmə tε laʁmə
plɔ̃ʒə dɑ̃ lε pʁɔfɔ̃dœʁ də lo
εllə nεtwaəʁɔ̃ lə tymyltə də tɔ̃n- amə

a pʁəze ʒə vɔlə o sesys də mɔ̃ kɔʁ
pʁεskə səʁεnə ʒə skʁytə lεz- ətwalə tyʁkwazə
« ʃεʁʃə lə tɔ̃ povʁə pəti pɔʁt »
mə dize lε spεktʁə- də la mɔʁ dynə vwa naʁkwazə