Poeme : Ma Haine Suave

Tant de haine suave
Pour ses deux mains sillonnant,
De son absurde passion,
Ta douce chair enclave.

Les belles séraphines
Du sacrosaint corsages
Libérées de leurs rages
Dressées d’auréole fine,

Sensiblement taquinées,
Inonde ton petit palais.
Ta langue vive s’exerce

Sur sa langue experte
Je jalouse cet être
Qui de sa dague te perce.

tɑ̃ də-εnə sɥavə
puʁ sε dø mɛ̃ sijɔnɑ̃,
də sɔ̃n- absyʁdə pasjɔ̃,
ta dusə ʃεʁ ɑ̃klavə.

lε bεllə seʁafinə
dy sakʁozɛ̃ kɔʁsaʒə
libeʁe də lœʁ ʁaʒə
dʁese doʁeɔlə finə,

sɑ̃sibləmɑ̃ takine,
inɔ̃də tɔ̃ pəti palε.
ta lɑ̃ɡ vivə sεɡzεʁsə

syʁ sa lɑ̃ɡ εkspεʁtə
ʒə ʒaluzə sεt εtʁə
ki də sa daɡ tə pεʁsə.