Poeme : Enfer

Tonalité de semelles sur le carrelage
Des portes entrebâillement
Bruissement de bas qui se frôlent
Déambulations a tour de rôle
Des mains habiles pansements
Mouvement dans mes cheveux sages

Décor blanc béton petites fioles
Seul compagnie ces ombres
Elles jouent entre des barreaux ronds
Donnant leurs reflets jauni au plafond
Je me sens tel un rat qui sombre
Lorsqu’on le trempe dans du formol

Quelques bribes de parole
En ma tête si lourde je souris
L’on dis que c’est moi la folle
Je hurles, de ma bouche aucuns cris
Murer entre ces blouses blanches farandole
C’est absurde que fais je donc ici

Puis éclair souvenir, tu me dis
Adieu je ne t’aime plus c’est ainsi
Dans la grange une corde un bruit
Ensuite le noir l’odorat le son et ce lit
Je devais rejoindre le paradis pas rester ici
Qui m’as donc offert l’enfer en sauvant ma vie

tɔnalite də səmεllə syʁ lə kaʁəlaʒə
dε pɔʁtəz- ɑ̃tʁəbajmɑ̃
bʁɥisəmɑ̃ də ba ki sə fʁole
deɑ̃bylasjɔ̃z- a tuʁ də ʁolə
dε mɛ̃-abilə pɑ̃səmɑ̃
muvəmɑ̃ dɑ̃ mε ʃəvø saʒə

dekɔʁ blɑ̃ betɔ̃ pətitə fjɔlə
səl kɔ̃paɲi sεz- ɔ̃bʁə
εllə ʒue ɑ̃tʁə dε baʁo ʁɔ̃
dɔnɑ̃ lœʁ ʁəflε ʒoni o plafɔ̃
ʒə mə sɑ̃s tεl œ̃ ʁa ki sɔ̃bʁə
lɔʁskɔ̃ lə tʁɑ̃pə dɑ̃ dy fɔʁmɔl

kεlk bʁibə də paʁɔlə
ɑ̃ ma tεtə si luʁdə ʒə suʁi
lɔ̃ di kə sε mwa la fɔlə
ʒə yʁlə, də ma buʃə okœ̃ kʁi
myʁe ɑ̃tʁə sε bluzə blɑ̃ʃə faʁɑ̃dɔlə
sεt- absyʁdə kə fε ʒə dɔ̃k isi

pɥiz- eklεʁ suvəniʁ, ty mə di
adjø ʒə nə tεmə plys sεt- ɛ̃si
dɑ̃ la ɡʁɑ̃ʒə ynə kɔʁdə œ̃ bʁɥi
ɑ̃sɥitə lə nwaʁ lɔdɔʁa lə sɔ̃n- e sə li
ʒə dəvε ʁəʒwɛ̃dʁə lə paʁadi pa ʁεste isi
ki ma dɔ̃k ɔfεʁ lɑ̃fe ɑ̃ sovɑ̃ ma vi