Poeme : Promenons Nous

Un bruit de branchage qui craque
Odeur d’haleine pestilente
Hurlement souffle de Satan
Musarde derrière chaque brindille
Ombre ailé tout recoin attaque
Complice Lune revêt sa robe sanglante
Ardoise le ciel et les nuages passants
Emanation de terreur se distille

Sous le chapeau de ton crâne
Ta cervelle tremble mollement
Tes pupilles s’exorbitent
Ta peur gangrène viscérale
Trou visqueux ouvre sa membrane
Ton échine spasmes fébrilement
Ton esprit ta respiration s’agite
Le brouillard s’ouvre stèle s’empale

Des griffes déchirent mandille de sorgue
Croc rafale déguisement carnage érubescent
Gicle dégouline la sueur le sang la vie
Nouvelle peinture morte sur la nature
Squelette surgisse de l’humus soliste d’orgue
Solstice de terreur venin te séquestre maintenant
Doigts trépassés t’agrippent crucifix rallie
Promenade prend fin reste de toi quelque souillure

œ̃ bʁɥi də bʁɑ̃ʃaʒə ki kʁakə
ɔdœʁ dalεnə pεstilɑ̃tə
yʁləmɑ̃ suflə də satɑ̃
myzaʁdə dəʁjεʁə ʃakə bʁɛ̃dijə
ɔ̃bʁə εle tu ʁəkwɛ̃ atakə
kɔ̃plisə lynə ʁəvε sa ʁɔbə sɑ̃ɡlɑ̃tə
aʁdwazə lə sjεl e lε nɥaʒə pasɑ̃
əmanasjɔ̃ də teʁœʁ sə distijə

su lə ʃapo də tɔ̃ kʁanə
ta sεʁvεllə tʁɑ̃blə mɔlmɑ̃
tε pypijə sεɡzɔʁbite
ta pœʁ ɡɑ̃ɡʁεnə viseʁalə
tʁu viskøz- uvʁə sa mɑ̃bʁanə
tɔ̃n- eʃinə spasmə febʁiləmɑ̃
tɔ̃n- εspʁi ta ʁεspiʁasjɔ̃ saʒitə
lə bʁujaʁ suvʁə stεlə sɑ̃palə

dε ɡʁifə deʃiʁe mɑ̃dijə də sɔʁɡ
kʁo ʁafalə deɡizəmɑ̃ kaʁnaʒə eʁybesɑ̃
ʒiklə deɡulinə la sɥœʁ lə sɑ̃ la vi
nuvεllə pɛ̃tyʁə mɔʁtə syʁ la natyʁə
skəlεtə syʁʒisə də lymys sɔlistə dɔʁɡ
sɔlstisə də teʁœʁ vənɛ̃ tə sekεstʁə mɛ̃tənɑ̃
dwa tʁepase taɡʁipe kʁysifiks ʁali
pʁɔmənadə pʁɑ̃ fɛ̃ ʁεstə də twa kεlkə sujyʁə