Poeme : Bonheur

Submergé de bonheur je ris,
De me voir heureux et si drôle.
De ce gai printemps qui me frôle,
De mille vies dont je souris.

Apothéose dans la joie,
Du retour de mon bon ami,
Autour d’un élégant rami
Joué auprès d’une montjoie.

À la mélodie d’un torrent,
Joue la cigale de Provence
D’un son au nectar de jouvence,
Je réponds tout en l’implorant.

Vin fou d’une robe frivole,
Qui ruisselle en notre palais.
Perles rosées de ce ballet
M’enivre d’une gloriole.

Garrigue folle de senteurs,
J’exulte sous cette flagrance,
Tous mes sens en exubérance,
De ces perturbantes odeurs.

Les pistils inspirent mon rêve
D’une abeille d’or et de miel,
Reine d’azur en vol d’un ciel,
Vrombit allégrement sans trêve.

Des essences aux sucs d’amour,
Éloges zélés de ces anges,
Couvrent la nymphe de grands langes
Des joyeux reflets d’un beau jour.

Sous un roi soleil mirifique,
Ton corps léger suinte ravi
D’ablution fraiche en ce pays,
Source d’une joie angélique.

Une ondée encense l’instant
D’une belle aura de lumière,
Je me pose sur une pierre
Et lave tes pieds en ce temps.

sybmεʁʒe də bɔnœʁ ʒə ʁis,
də mə vwaʁ œʁøz- e si dʁolə.
də sə ɡε pʁɛ̃tɑ̃ ki mə fʁolə,
də milə vi dɔ̃ ʒə suʁi.

apɔteozə dɑ̃ la ʒwa,
dy ʁətuʁ də mɔ̃ bɔ̃ ami,
otuʁ dœ̃n- eleɡɑ̃ ʁami
ʒue opʁε dynə mɔ̃tʒwa.

a la melɔdi dœ̃ tɔʁe,
ʒu la siɡalə də pʁɔvɑ̃sə
dœ̃ sɔ̃n- o nεktaʁ də ʒuvɑ̃sə,
ʒə ʁepɔ̃ tut- ɑ̃ lɛ̃plɔʁɑ̃.

vɛ̃ fu dynə ʁɔbə fʁivɔlə,
ki ʁɥisεllə ɑ̃ nɔtʁə palε.
pεʁlə- ʁoze də sə balε
mɑ̃nivʁə dynə ɡlɔʁjɔlə.

ɡaʁiɡ fɔlə də sɑ̃tœʁ,
ʒεɡzyltə su sεtə flaɡʁɑ̃sə,
tus mε sɑ̃sz- ɑ̃n- εɡzybeʁɑ̃sə,
də sε pεʁtyʁbɑ̃təz- ɔdœʁ.

lε pistilz- ɛ̃spiʁe mɔ̃ ʁεvə
dynə abεjə dɔʁ e də mjεl,
ʁεnə dazyʁ ɑ̃ vɔl dœ̃ sjεl,
vʁɔ̃bi aleɡʁəmɑ̃ sɑ̃ tʁεvə.

dεz- esɑ̃səz- o syk damuʁ,
elɔʒə zele də sεz- ɑ̃ʒə,
kuvʁe la nɛ̃fə də ɡʁɑ̃ lɑ̃ʒə
dε ʒwajø ʁəflε dœ̃ bo ʒuʁ.

suz- œ̃ ʁwa sɔlεj miʁifikə,
tɔ̃ kɔʁ leʒe sɥɛ̃tə ʁavi
dablysjɔ̃ fʁεʃə ɑ̃ sə pεi,
suʁsə dynə ʒwa ɑ̃ʒelikə.

ynə ɔ̃de ɑ̃sɑ̃sə lɛ̃stɑ̃
dynə bεllə oʁa də lymjεʁə,
ʒə mə pozə syʁ ynə pjeʁə
e lavə tε pjez- ɑ̃ sə tɑ̃.