Poeme : Vie D’une Larme. . Rouge

Libre et joyeuse elle court
Toujours un peu plus vite
Aujourd’hui elle est libre
Elle a trouvé sa route

Efnfin elle va crier
Le message qu’elle porte
Enfin elle va lacher
Le cri de ma colere

Libre et joyeuse elle roule
Elle est toute chaude et rouge
Sur son chemin elle laisse
Une trace de son parcours

Libre et joyeuse elle va
Et elle oublie déja
Mon corps qui l’a fait naître
La douce chaleur humaine

Mais la chaleur la quitte
Elle continue sa route
Sur ma peau jeune et douce
Sur ma peau enfantine

Cette fois elle se sent libre
Elle a fui a jamais
La prison de mon corps
Le dédale de mes veines

Elle avance sans savoir
Ce ne peut être pire
Qu’une vie cuaque jour pareille
Qui imite sa veille

Libre et joyeuse elle court
Sans savoir que devant
Il y a la baignoire
Remplie d’eau qui l’attend

Libre et joyeuse elle roule
Mais déja c’est trop tard
Sa course s’est finie
Quand l’eau l’a engloutie

L’eau est pure, transparente
Elle s’y est diluée
Le cri a disparu
Perdu dans le silence

IMMENSE

libʁə e ʒwajøzə εllə kuʁ
tuʒuʁz- œ̃ pø plys vitə
oʒuʁdɥi εllə ε libʁə
εllə a tʁuve sa ʁutə

εfnfɛ̃ εllə va kʁje
lə mesaʒə kεllə pɔʁtə
ɑ̃fɛ̃ εllə va laʃe
lə kʁi də ma kɔləʁə

libʁə e ʒwajøzə εllə ʁulə
εllə ε tutə ʃodə e ʁuʒə
syʁ sɔ̃ ʃəmɛ̃ εllə lεsə
ynə tʁasə də sɔ̃ paʁkuʁ

libʁə e ʒwajøzə εllə va
e εllə ubli deʒa
mɔ̃ kɔʁ ki la fε nεtʁə
la dusə ʃalœʁ ymεnə

mε la ʃalœʁ la kitə
εllə kɔ̃tinɥ sa ʁutə
syʁ ma po ʒənə e dusə
syʁ ma po ɑ̃fɑ̃tinə

sεtə fwaz- εllə sə sɑ̃ libʁə
εllə a fɥi a ʒamε
la pʁizɔ̃ də mɔ̃ kɔʁ
lə dedalə də mε vεnə

εllə avɑ̃sə sɑ̃ savwaʁ
sə nə pø εtʁə piʁə
kynə vi kɥakə ʒuʁ paʁεjə
ki imitə sa vεjə

libʁə e ʒwajøzə εllə kuʁ
sɑ̃ savwaʁ kə dəvɑ̃
il i a la bεɲwaʁə
ʁɑ̃pli do ki latɑ̃

libʁə e ʒwajøzə εllə ʁulə
mε deʒa sε tʁo taʁ
sa kuʁsə sε fini
kɑ̃ lo la ɑ̃ɡluti

lo ε pyʁə, tʁɑ̃spaʁɑ̃tə
εllə si ε dilye
lə kʁi a dispaʁy
pεʁdy dɑ̃ lə silɑ̃sə

imɑ̃sə