Poeme : Fuite Ou Libération ?

Je ne peux plus regarder
Ce monde fait de vieux murs gris
Dès que j’ose ouvrir es yeux
D’horreurs je suis assaillie

Chacun se tape contre l’autre
Sasn penser que lui aussi
Porte sous sa carapace
Un cœur fait de ses douleurs
De ses peurs et ses bonheurs
J’avance avide de couleur
J’ai besoin de voir l’amour
Qui relierait tous les êtres
Accompagnerait leurs vies
Les yeux grands ouverts je vais
Avide de pouvoir comprendre

Je me heutre au sérieux
De vos lois, de vos règles
Me cogne a la froideur
De murs de silence

Je sens la rage monter
La colere du désespoir
La rage libère l’énergie
Dont l’espoir mort n’use plus

Je sens mon cœur changer
Je l’entends sangloter
Le sang chauffe dans mon être
Chaque passage dans mon cœur
Lui ajoute de la noirceur
Ce feu me brûle les veines

Je ne peux plus tenir
Je ne veux pas combattre
Cette rage intérieure
Qui consume mon être
Me brûle a petite feu

J’aperçois une lame
Elle n’est pas la lumière
Juste un nouveau début
J’entre dans une spirale
J’aime voir le sang couler
Le sentir refroidir

J’aime le liberer

ʒə nə pø plys ʁəɡaʁde
sə mɔ̃də fε də vjø myʁ ɡʁi
dε kə ʒozə uvʁiʁ ε iø
dɔʁœʁ ʒə sɥiz- asaji

ʃakœ̃ sə tapə kɔ̃tʁə lotʁə
sasn pɑ̃se kə lɥi osi
pɔʁtə su sa kaʁapasə
œ̃ kœʁ fε də sε dulœʁ
də sε pœʁz- e sε bɔnœʁ
ʒavɑ̃sə avidə də kulœʁ
ʒε bəzwɛ̃ də vwaʁ lamuʁ
ki ʁəljəʁε tus lεz- εtʁə
akɔ̃paɲəʁε lœʁ vi
lεz- iø ɡʁɑ̃z- uvεʁ ʒə vε
avidə də puvwaʁ kɔ̃pʁɑ̃dʁə

ʒə mə œtʁə o seʁjø
də vo lwa, də vo ʁεɡlə
mə kɔɲə a la fʁwadœʁ
də myʁ də silɑ̃sə

ʒə sɑ̃s la ʁaʒə mɔ̃te
la kɔləʁə dy dezεspwaʁ
la ʁaʒə libεʁə lenεʁʒi
dɔ̃ lεspwaʁ mɔʁ nyzə plys

ʒə sɑ̃s mɔ̃ kœʁ ʃɑ̃ʒe
ʒə lɑ̃tɑ̃ sɑ̃ɡlɔte
lə sɑ̃ ʃofə dɑ̃ mɔ̃n- εtʁə
ʃakə pasaʒə dɑ̃ mɔ̃ kœʁ
lɥi aʒutə də la nwaʁsœʁ
sə fø mə bʁylə lε vεnə

ʒə nə pø plys təniʁ
ʒə nə vø pa kɔ̃batʁə
sεtə ʁaʒə ɛ̃teʁjəʁə
ki kɔ̃symə mɔ̃n- εtʁə
mə bʁylə a pətitə fø

ʒapεʁswaz- ynə lamə
εllə nε pa la lymjεʁə
ʒystə œ̃ nuvo deby
ʒɑ̃tʁə dɑ̃z- ynə spiʁalə
ʒεmə vwaʁ lə sɑ̃ kule
lə sɑ̃tiʁ ʁəfʁwadiʁ

ʒεmə lə libəʁe