Prose : Rage

J’observe cet homme qui crie dans cette ruelle vide, le temps s’est assombri ; fait-il nuit ? C’est seulement sa rage qui s’extirpe de son corps meurtri par ses vices.

ʒɔpsεʁvə sεt ɔmə ki kʁi dɑ̃ sεtə ʁyεllə vidə, lə tɑ̃ sεt- asɔ̃bʁi, fε til nɥi ? sε sələmɑ̃ sa ʁaʒə ki sεkstiʁpə də sɔ̃ kɔʁ məʁtʁi paʁ sε visə.