Poeme : Assister

J’aimerais tant te voir à l’oeuvre belle dame,
Ronger l’absurdité de ma chair,
Transpercer cette peau froide, douce lame claire.

Assister, que j’aimerai assister à ma mort,
Me repaitre de ce dernier spectacle, triste vautour.
Sentir une fois, Ô juste une fois, le sens de ces détours,
Constater la valeur de l’existence dans les chaudes larmes de ces anges.

Enfin, regarder mon corps se tuméfier,
Noir, Ô devenir noir ce visage détesté,
Ses traits fragiles se liquéfier,
La pourriture me gagner,
Et le silence,
Ô ce silence…

Mes beaux os blancs dans la lumière de l’été,
Gentiment se faire bronzer,
S’éroder sur le ventre du temps,
Devenir poussière fine et légère,
Redevenir vivant dans le vent,
Abreuver de son sel la bouche d’un autre enfant,
Redevenir terre, redevenir ciel,
Etre silence mon être aimé,
Etre silence…
Ignore word Ignore all Add to dictionary

ʒεməʁε tɑ̃ tə vwaʁ a lœvʁə bεllə damə,
ʁɔ̃ʒe labsyʁdite də ma ʃεʁ,
tʁɑ̃spεʁse sεtə po fʁwadə, dusə lamə klεʁə.

asiste, kə ʒεməʁε asiste a ma mɔʁ,
mə ʁəpεtʁə də sə dεʁnje spεktaklə, tʁistə votuʁ.
sɑ̃tiʁ ynə fwa, o ʒystə ynə fwa, lə sɑ̃s də sε detuʁ,
kɔ̃state la valœʁ də lεɡzistɑ̃sə dɑ̃ lε ʃodə laʁmə- də sεz- ɑ̃ʒə.

ɑ̃fɛ̃, ʁəɡaʁde mɔ̃ kɔʁ sə tymefje,
nwaʁ, o dəvəniʁ nwaʁ sə vizaʒə detεste,
sε tʁε fʁaʒilə sə likefje,
la puʁʁityʁə mə ɡaɲe,
e lə silɑ̃sə,
o sə silɑ̃sə…

mε boz- os blɑ̃ dɑ̃ la lymjεʁə də lete,
ʒɑ̃time sə fεʁə bʁɔ̃ze,
seʁɔde syʁ lə vɑ̃tʁə dy tɑ̃,
dəvəniʁ pusjεʁə finə e leʒεʁə,
ʁədəvəniʁ vivɑ̃ dɑ̃ lə vɑ̃,
abʁəve də sɔ̃ sεl la buʃə dœ̃n- otʁə ɑ̃fɑ̃,
ʁədəvəniʁ teʁə, ʁədəvəniʁ sjεl,
εtʁə silɑ̃sə mɔ̃n- εtʁə εme,
εtʁə silɑ̃sə…
iɲɔʁə wɔʁ iɲɔʁə al ad to diksjɔnaʁi