Poeme : Pkoua ! ! !

Mon cœur alourdi par le silence m’enlace à l’errance.
Ma vie vide de sens me met face à mon absence.
Le glissement des secondes à la surface du temps m’est insaisissable
. L’assurance de ma solitude scelle le destin de l’incertitude. Ma soif de savoir s’efface devant le secret de ma souffrance.

Ton ignorance me fait souffrir,
Pourquoi tant me haïr,
Ces questions doivent finir,
Allez ose, ose me le dire. .

mɔ̃ kœʁ aluʁdi paʁ lə silɑ̃sə mɑ̃lasə a leʁɑ̃sə.
ma vi vidə də sɑ̃s mə mεt fasə a mɔ̃n- absɑ̃sə.
lə ɡlisəmɑ̃ dε səɡɔ̃dəz- a la syʁfasə dy tɑ̃ mεt- ɛ̃sεzisablə
. lasyʁɑ̃sə də ma sɔlitydə sεllə lə dεstɛ̃ də lɛ̃sεʁtitydə. ma swaf də savwaʁ sefasə dəvɑ̃ lə sεkʁε də ma sufʁɑ̃sə.

tɔ̃n- iɲɔʁɑ̃sə mə fε sufʁiʁ,
puʁkwa tɑ̃ mə-ajʁ,
sε kεstjɔ̃ dwave finiʁ,
alez- ozə, ozə mə lə diʁə.